O Świętej Klarze
Urodzona w szlachetnej rodzinie, Klara z Asyżu miała zawrzeć korzystne małżeństwo, ale zamiast tego została powołana do Boga po wysłuchaniu kazania św. Opuściła rodzinę, ścięła długie włosy i zrezygnowała z majątku, aby podjąć życie zakonne.
Zwykle przedstawia się ją trzymającą monstrancję, ponieważ wydarzyło się to, gdy żołnierze przyszli na nalot na jej klasztor. Chociaż była bardzo chora, kazała zanieść siebie i Najświętszy Sakrament pod mur klasztoru i modliła się o pomoc Bożą. Jej modlitwy zostały wysłuchane, a wrogowie uciekli.
Ponieważ Klara miała podobno widzieć obraz Mszy św. na ścianie swojej sali chorych, jest patronką telewizji. Klara jest również patronką hafciarek, złotników, pracowników pralni i osób cierpiących na choroby oczu.
Zakup medaliki i różańce Św. Klary
Patronka chorób oczu, telefonów i telewizji.
Zainspirowana naukami św. Franciszka z Asyżu, św. Klara uciekła od bogactwa i szlachetności swojej rodziny, aby jako uboga zakonnica prowadzić życie poświęcone Jezusowi Chrystusowi. Franciszek prowadził ją, gdy zakładała swój własny zakon mniszek, którego misją było życie w prostocie, wzrastanie w świętości i modlitwa za świat potrzebujący Boga. Zakon, który założyła, istnieje do dziś i wciąż się rozwija; jest ponad 20 000 klarysek w ponad 75 krajach na całym świecie!
Święta Klara urodziła się jako Chiara Offreduccio 16 lipca 1194 roku, najstarsze dziecko Favorino Sciffi (hrabiego Sasso-Rosso) i jego żony Ortolany. (Imię „Chiara” jest włoską wersją imienia „Klara”). Matka Klary była bardzo pobożną kobietą, która nauczyła wiary swoje córki, Klarę, Agnieszkę i Beatrycze. Kiedy św. Klara miała 12 lat, jej rodzice chcieli, aby wyszła za mąż za bogatego młodzieńca, ale św. Klara powiedziała im, że chce poczekać z małżeństwem do ukończenia 18 lat. Franciszka z Asyżu, który wygłosił kazanie, a jego przesłanie poruszyło jej serce. Chciała poświęcić swoje życie Chrystusowi i nie chciała wychodzić za mąż.
W Niedzielę Palmową, kiedy jej rodzina poszła zbierać gałązki palmowe, św. Klara została w domu, aby móc uciec i żyć życiem, do którego czuła, że Bóg ją wzywa. Franciszka, który obciął jej włosy i dał do noszenia szorstką, brązową tunikę i czarny welon. Przez krótki czas mieszkała z grupą benedyktyńskich zakonnic, które trzymały ją z dala od ojca, który próbował ją porwać, aby sprowadzić ją do domu i wydać za mąż. Wkrótce dołączyła do niej siostra św. Klary, Agnieszka, i zamieszkały w pobliżu kościoła San Damiano, który odbudował św. Prowadziły bardzo proste i ubogie życie, które przyciągało inne kobiety, aby się do nich przyłączyć. Nie nosiły butów, nie jadły mięsa, mieszkały w ubogim domu, spały na podłodze i przez większość czasu zachowywały milczenie. Brak dóbr i luksusów pozwalał im skupić wzrok wyłącznie na modlitwie i poświęceniu.
Przez krótki czas św. Franciszek był przełożonym tego nowego zakonu (który w tym czasie był znany jako „Zakon San Damiano”). W 1216 r. św. Klara przyjęła funkcję opatki, co pozwoliło jej na samodzielne zarządzanie zakonem, bez kapłana jako zwierzchnika wspólnoty. Klara wielokrotnie w następnych latach musiała twardo trzymać się sposobu życia, którym żyła jej wspólnota, ponieważ władze kościelne wielokrotnie próbowały nakłonić wspólnotę do życia według Reguły św. Benedykta, którą Klara uważała za zbyt luźną w porównaniu z tym, do czego czuła się powołana. Klara była zdecydowana żyć w ubóstwie i prostocie, stawiając na pierwszym miejscu tylko Boga.
W pierwszych latach zakładania swojego zakonu Klara pozostawała dobrą przyjaciółką św. Opiekowała się nim w ostatnich latach jego życia, aż do jego śmierci w 1226 roku. Po śmierci św. Franciszka, św. Klara kontynuowała pracę, aby zachować surowy styl życia, którym żyła ona i jej siostry – nawet do tego stopnia, że nie zgadzała się z papieżami, którzy zachęcali ją do złagodzenia reguły. Stwierdziła: „Mówią, że jesteśmy zbyt ubogie, ale czy serce, które posiada nieskończonego Boga, może być naprawdę nazwane ubogim?”. Serce św. Klary z pewnością posiadało Boga i jako takie okazywało miłość do swoich sióstr we wszystkim, co robiła. Klara, choć nosiła tytuł opatki, służyła siostrom przy stole, opiekowała się nimi, gdy były chore, myła i całowała ich obolałe stopy, gdy wracały z żebrania. Wstawała późno w nocy, aby przykryć siostry, które zrzuciły z siebie koce. Każdego ranka wstawała jako pierwsza, zapalała świece i dzwoniła dzwonkiem, aby wezwać siostry do chóru na modlitwę. Po modlitwie opuszczała kaplicę z rozpromienioną twarzą.
W 1244 roku cesarz Fryderyk II, który był w stanie wojny z papieżem, wkroczył na teren Asyżu, aby go zaatakować. Jednym z pierwszych miejsc, w których się zatrzymał, było San Damiano, gdzie mieszkała św. Klara i jej siostry. Klara była bardzo chora, ale na wieść o inwazji wstała z łóżka, aby zrobić wszystko, co w jej mocy, aby ochronić swoje siostry. Klara wzięła Najświętszy Sakrament i poprosiła, aby wyniesiono ją do furty, na oczach napastników. Klara modliła się o ochronę i bezpieczeństwo swoich sióstr i usłyszała głos Boga, który powiedział jej, że będą one zawsze pod Jego opieką. Następnie Klara modliła się za miasto i ponownie została zapewniona, że będzie ono pod Bożą opieką. Klara zwróciła się do swoich sióstr i powiedziała im, aby zaufały Jezusowi. Nagle, przerażenie ogarnęło atakujących żołnierzy i uciekli oni w pośpiechu, pozostawiając św. Klarę i jej siostry bez szwanku.
Jednej Wigilii Święta Klara była zbyt chora, aby uczestniczyć we Mszy Świętej. W łóżku wzdychała do siebie i modliła się: „Zobacz Panie, zostałam tu sama z Tobą”. W tym momencie św. Klara otrzymała wizję, w której była w stanie zobaczyć Mszę Świętą w trakcie jej trwania, a jednak z własnego pokoju. Z tego powodu wiele lat później, w 1958 r., papież Pius XII ogłosił ją patronką telewizji, ponieważ otrzymała od Boga „przekaz na żywo”.
Po latach starań, aby jej reguła stała się oficjalną regułą, według której miały żyć jej siostry, 9 sierpnia 1253 r. papież Innocenty IV wydał bullę „Solet annuere”, w której potwierdził, że reguła św. Klary będzie regułą rządzącą Zakonem Ubogich Pań św. Zaledwie dwa dni później, 11 sierpnia, św. Klara zmarła. Wkrótce potem, 15 sierpnia 1255 roku, papież Aleksander IV kanonizował św. Budowa bazyliki św. Klary została ukończona w 1560 r. w Asyżu, we Włoszech. Jej szczątki zostały przeniesione do bazyliki i pozostają tam do dziś. W 1263 r. papież Urban IV zmienił nazwę jej zakonu z „Zakonu Ubogich Pań” na „Zakon Świętej Klary”, bardziej znany jako „Ubogie Klaryski”.”
Patronat Świętej Klary
Święta Klara z Asyżu jest patronką osób z chorobami oczu, hafciarek, pracowników pralni, pracowników igieł, telefonów i telewizji. Imię św. Klary oznacza „czysty” i „jasny”, dlatego też została poświęcona jako patronka osób z chorobami oczu, które mogą cierpieć z powodu ciemności ślepoty lub różnego rodzaju niewyraźnego widzenia spowodowanego chorobą. Ze względu na swój wielki talent do szycia i haftowania została nazwana patronką hafciarek i osób pracujących z tkaniną. Wyhaftowała przepiękne obrusy ołtarzowe dla kościołów w Asyżu. Stała się znana jako twórczyni „haftu asyskiego”, który jest specjalnym rodzajem haftu krzyżykowego, wykorzystującym podwójny ścieg biegnący, który obrysowuje motyw, oraz tło wykonane ściegiem krzyżykowym, pozostawiając obszar motywu pozbawiony jakichkolwiek ściegów. Klara była zbyt chora, aby uczestniczyć we Mszy Świętej, Pan dał jej wizję Mszy Świętej w trakcie jej trwania. Skojarzenie tej „transmisji na żywo” ze współczesną telewizją sprawiło, że Klara została uznana za patronkę telewizji.
Święta Klara w sztuce
Święta Klara, kiedy jest przedstawiana w sztuce, prawie zawsze występuje w jednej z dwóch postaci. Pierwszy z nich to habit klaryski (welon i szata), trzymającej monstrancję z Najświętszym Sakramentem. Klara trzymała monstrancję jako ochronę dla swojego zakonu, a wojska cesarza Fryderyka II wycofały się i pozostawiły klasztor bez szwanku. Drugi najczęściej spotykany wizerunek św. Klary również przedstawia ją w habicie klaryski, ale zamiast samotnie, stoi ona ze św. Franciszkiem z Asyżu, swoim duchowym mentorem i bratem w Chrystusie.
Modlitwy do św. Klara Modlitwy
Modlitwa do św. Klary
O chwalebna święta Klaro! Bóg obdarzył Cię mocą nieustannego czynienia cudów i łaską odpowiadania na modlitwy tych, którzy wzywają Twej pomocy w nieszczęściu, niepokoju i utrapieniu. Prosimy Cię, uzyskaj od Jezusa przez Maryję, Jego Najświętszą Matkę, to o co Cię tak gorąco i z nadzieją błagamy (wymień swoją prośbę), jeśli to będzie dla większej czci i chwały Bożej i dla dobra naszych dusz. Amen.
Modlitwa św. Klary
Boże Miłosierdzia, Ty natchnąłeś świętą Klarę miłością ubóstwa. Z pomocą
jej modlitw, spraw, abyśmy naśladując Chrystusa w ubóstwie ducha, doszli
do radosnego oglądania Twojej chwały w królestwie niebieskim. Prosimy Cię o to
przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje
i Duchem Świętym, Bóg jeden, na wieki wieków. Amen.
Modlitwa do św. Klary
Droga św. Klaro, zainspirowana przez św. Franciszka, zostałaś ubogą zakonnicą ze względu na Jezusa i założyłaś „klaryski”. Mówi się nam, jak bardzo ceniłaś Chrystusa obecnego w Sakramencie Ołtarza. Czyż Msza św. nie jest swego rodzaju telewizją ofiary Chrystusa na krzyżu? Pomóż wszystkim pracownikom telewizji głosić prawdę i odciągać od fałszu i zła. Amen.
Nowenna do św. Klary
Droga św. Klaro, jako młoda dziewczyna naśladowałaś miłość swojej matki do ubogich w rodzinnym Asyżu. Zainspirowana kazaniami św. Franciszka, który z entuzjazmem śpiewał o swoim Panu Jezusie i Pani Ubóstwa, w wieku dziewiętnastu lat oddałaś swoje życie Jezusowi, pozwalając, by św. Franciszek obciął ci twoje piękne włosy i przywdział habit franciszkański. Przez całe życie ofiarowałaś swoje wielkie cierpienia za swoje siostry, klaryski i nawrócenie dusz. Bardzo pomagałaś św. Franciszkowi w jego nowym zakonie, kontynuując jego ducha we franciszkanach po jego śmierci. Przede wszystkim miałaś głęboką miłość do Jezusa w Najświętszym Sakramencie, która podsycała twoje powołanie do miłości i opieki nad ubogimi. Proszę, módl się za mnie (wymień swoją prośbę), abym starał się zachować Jezusa jako moją pierwszą miłość, tak jak ty to czyniłeś. Pomóż mi wzrastać w miłości do Najświętszego Sakramentu, w trosce o ubogich i w ofiarowaniu Bogu całego mojego życia. Ojcze Niebieski, dziękuję Ci za dar świętej Klary. Klary. Za jej wstawiennictwem, proszę Cię, wysłuchaj i odpowiedz na moją modlitwę, w imię Jezusa, Twojego Syna. Amen.
Eksperyment
Zainspirowana kazaniami św. Franciszka z Asyżu, św. Klara opuściła bogactwo i status swojej rodziny, aby jako uboga zakonnica prowadzić życie poświęcone Jezusowi Chrystusowi. Franciszek był jej mentorem, gdy zakładała swój własny zakon mniszek. Jej misją było życie w prostocie, wzrastanie w świętości i modlitwa za świat potrzebujący Boga. Zakon ten istnieje do dziś, 800 lat później, i wciąż się rozwija; jest ponad 20 000 klarysek w ponad 75 krajach na całym świecie!