Zeszły tydzień był najgorszym tygodniem amerykańskiego rynku akcji w 2019 r., choć to dość niska poprzeczka, biorąc pod uwagę, że do tej pory był to bardzo silny rok kalendarzowy. Indeks S&P 500, który śledzi fundusz C, zanurzył się w ubiegłym tygodniu o około 3%. Tydzień rozpoczął się płasko, ale dwa katalizatory spowodowały spadki w dalszej części tygodnia.
Pierwszy katalizator pojawił się w środę, kiedy Rezerwa Federalna ogłosiła obniżkę kluczowych stóp procentowych o 0,25%. Rynek się tego spodziewał, ale w dalszej części dnia prezes Fed Jerome Powell przekonywał, że jest to raczej cięcie w połowie cyklu, a nie początek cyklu wielu cięć. Ten język był nieco bardziej jastrzębi, niż oczekiwał rynek, a rynek akcji zanotował gwałtowny spadek.
Drugi katalizator pojawił się w czwartek po południu, kiedy prezydent Trump zatweetował, że Stany Zjednoczone nałożą 10% cła na 300 mld USD chińskiego importu, który obecnie nie jest objęty taryfami, co jest dodatkiem do 25% ceł nałożonych obecnie na 250 mld USD chińskiego importu. To ponownie wywołało niepewność inwestorów w odniesieniu do trwających negocjacji handlowych w czasie, gdy globalny wzrost gospodarczy spowalnia.
Fundusz C vs Fundusz S
W ciągu ostatnich 12 miesięcy fundusz S o mniejszej spółce osiągnął gorsze wyniki od funduszu C o większej spółce o skumulowane 7,37%. Fundusz C wzrósł o 5,82%, podczas gdy fundusz S spadł o -1,55%:
Źródło wykresu: FEDweek
Fundusz S jest również gorszy od funduszu C w ostatnich 3-letnich i 5-letnich okresach. Te dwa fundusze są mniej więcej dopasowane do siebie w ciągu ostatnich 10 lat, a Fundusz S osiąga lepsze wyniki w ciągu ostatnich 15 lat.
Pomimo, że powody, dla których indeks nie osiąga lepszych wyników niż jakikolwiek inny indeks w danym okresie są niezliczone i czasami niewiadome, istnieje kilka wyraźnych różnic pomiędzy Funduszem C a Funduszem S, które wydają się być przyczyną ostatnich gorszych wyników Funduszu S.
Różnice sektorowe
Fundusz C śledzi indeks S&P 500, który składa się z największych 500 spółek giełdowych w Stanach Zjednoczonych. Fundusz S śledzi indeks Dow Jones U.S. Completion Total Stock Market Index, który składa się z ponad 3 000 mniejszych spółek stanowiących większość pozostałej części rynku akcji w Stanach Zjednoczonych i nieuwzględnionych w indeksie S&P 500.
Dwoma największymi sektorami funduszu C są technologie informacyjne (21,8%) i opieka zdrowotna (13,8%):
Wykres Źródło: S&P Dow Jones Indices
Wśród dwóch największych sektorów funduszu S znajdują się obecnie Financials (25,6%) i Industrials (17,9%):
Wykres Źródło: S&P Dow Jones Indices
Mniejsze banki w Stanach Zjednoczonych są obecnie ściskane przez spłaszczającą się krzywą dochodowości i ogólnie niskie stopy procentowe. Przemysł znajduje się pod presją spadającego globalnego indeksu menedżerów zakupów w przemyśle (PMI), który pokazuje cykliczne ekspansje i kurczenie się w globalnym sektorze wytwórczym:
Wykres: J.P. Morgan i IHS Markit
Ogółem, te różnice sektorowe mogą tworzyć środowiska, w których duże spółki osiągają lepsze wyniki niż małe spółki lub małe spółki osiągają lepsze wyniki niż duże spółki. W chwili obecnej to mniejsze spółki znajdują się pod większą presją.
Różnice w rentowności
Około 30-40% spółek o małej kapitalizacji w funduszu S jest nierentownych w danym roku, podczas gdy większość dużych spółek w funduszu C jest rentowna. Oznacza to, że mniejsze spółki są bardziej uzależnione od zewnętrznego finansowania przez banki lub inwestorów obligacji, a ich wyniki kredytowe są często słabsze, co oznacza, że pożyczają na wyższy procent niż duże spółki blue-chip.
Dodatkowo, akcje mniejszych spółek zazwyczaj w mniejszym stopniu korzystają z wykupu akcji niż duże, rentowne spółki. W ciągu ostatniego roku cięcia podatkowe i repatriacja gotówki były katalizatorami rekordowo wysokiego poziomu wykupu akcji własnych wśród spółek z listy S&P 500, tak więc nawet jeśli ich wzrost w ujęciu liniowym może być powolny, ich wzrost w przeliczeniu na akcję może być nadal solidny.
Z drugiej strony, mniejsze spółki, zwłaszcza te nierentowne, są bardziej zależne od wzrostu linii produktowej i nie biorą udziału w skupach akcji własnych w celu zwiększenia danych na akcję w takim samym stopniu jak duże spółki. W konsekwencji, akcje mniejszych spółek historycznie mają tendencję do osiągania lepszych wyników we wczesnej fazie ekspansji gospodarczej, kiedy wzrost gospodarczy ponownie się ożywia, podczas gdy akcje dużych spółek mają tendencję do osiągania lepszych wyników w późniejszych fazach ekspansji gospodarczej, kiedy wzrost spowalnia, ale zyski są nadal wysokie, co pozwala na duże wydatki na wykup akcji własnych.
.