Horatio Nelson ©Nelson był brytyjskim dowódcą marynarki wojennej i bohaterem narodowym, znanym ze zwycięstw morskich nad Francuzami podczas wojen napoleońskich.
Urodzony 29 września 1758 r. w Burnham Thorpe, Norfolk, Horatio Nelson był szóstym z jedenaściorga dzieci duchownego. Wstąpił do marynarki wojennej w wieku 12 lat, na statku dowodzonym przez wuja matki. W wieku 20 lat został kapitanem i służył w Indiach Zachodnich, na Bałtyku i w Kanadzie. Ożenił się z Frances Nisbet w 1787 roku na Nevis i wraz z narzeczoną powrócił do Anglii, gdzie spędził następne pięć lat na pół pensji, sfrustrowany brakiem dowództwa.
Gdy Wielka Brytania przystąpiła do Wojen Rewolucji Francuskiej w 1793 roku, Nelson otrzymał dowództwo okrętu Agamemnon. Służył na Morzu Śródziemnym, pomógł zdobyć Korsykę i brał udział w bitwie pod Calvi (gdzie stracił wzrok w prawym oku). Później stracił prawą rękę w bitwie pod Santa Cruz de Tenerife w 1797 r.
Jako dowódca był znany z odważnych działań i okazjonalnego lekceważenia rozkazów starszych. To lekceważenie przyniosło mu zwycięstwa nad Hiszpanami u przylądka Vincent w 1797 r. oraz w bitwie pod Kopenhagą cztery lata później, gdzie zignorował rozkaz zaprzestania działań, przykładając lunetę do ślepego oka i twierdząc, że nie widzi sygnału do odwrotu.
W bitwie pod Nilem w 1798 r. skutecznie zniszczył flotę Napoleona, a tym samym jego starania o bezpośredni szlak handlowy do Indii. Następne stanowisko Nelsona zaprowadziło go do Neapolu, gdzie zakochał się w Emmie, lady Hamilton. Mimo że pozostali w swoich małżeństwach, Nelson i Emma Hamilton uważali się za bratnie dusze i w 1801 roku urodziło im się dziecko, Horatia. Na początku tego samego roku Nelson został awansowany na wiceadmirała.
W okresie od 1794 do 1805 roku, pod przywództwem Nelsona, Royal Navy udowodniła swoją supremację nad Francuzami. Jego najsłynniejsze starcie, na przylądku Trafalgar, uratowało Wielką Brytanię przed groźbą inwazji Napoleona, ale było jego ostatnim. Przed bitwą, 21 października 1805 r., Nelson wysłał słynny sygnał do swojej floty: „Anglia oczekuje, że każdy człowiek spełni swój obowiązek”. Kilka godzin później został zabity przez francuskiego snajpera, gdy prowadził atak na połączoną flotę francuską i hiszpańską. Jego ciało zakonserwowano w brandy i przewieziono do Anglii, gdzie wyprawiono mu państwowy pogrzeb.