Alice Paul, (ur. 11 stycznia 1885, Mount Laurel, New Jersey, USA – zm. 9 lipca 1977, Moorestown, New Jersey), amerykańska liderka ruchu na rzecz równouprawnienia kobiet, która jako pierwsza zaproponowała poprawkę o równych prawach do Konstytucji USA.
Paul została wychowana w domu kwakrów. Ukończyła Swarthmore College (1905) i podjęła studia podyplomowe w New York School of Social Work. Następnie wyjechała do Anglii, gdzie pracowała jako osadniczka (1906-09). Podczas pobytu w Anglii była trzykrotnie więziona za agitację na rzecz sufrażystek. Kontynuowała także studia podyplomowe na uniwersytetach w Birmingham i Londynie oraz uzyskała stopnie naukowe na Uniwersytecie Pensylwanii (M.A., 1907, zaocznie; Ph.D., 1912). Po powrocie do Stanów Zjednoczonych opowiadała się za zastosowaniem taktyki bojowej w celu nagłośnienia potrzeby wprowadzenia federalnej poprawki do Konstytucji USA dotyczącej praw wyborczych dla kobiet. W 1912 roku została przewodniczącą komitetu kongresowego National American Woman Suffrage Association, ale wkrótce nie zgadzała się z tym, co uważała za jej nieśmiałą politykę; w 1913 roku Paul i grupa podobnie myślących bojowniczek wycofała się, aby założyć Congressional Union for Woman Suffrage, która w 1917 roku połączyła się z Woman’s Party, tworząc National Woman’s Party.
Paul organizowała marsze, protesty w Białym Domu i wiece. Jej bojowość w walce o prawa wyborcze dla kobiet doprowadziła do jej trzykrotnego uwięzienia przed ratyfikacją Dziewiętnastej Poprawki w 1920 roku. Następnie Paul uzyskała dyplom prawniczy w Washington College of Law (1922) oraz tytuły magistra i doktora na American University (1927 i 1928); kontynuowała też działalność na rzecz równych praw dla kobiet. Przygotowała i wprowadziła do Kongresu w 1923 r. pierwszą poprawkę do konstytucji dotyczącą równouprawnienia kobiet. Gdy nie przeszła, Paul skierowała swą uwagę na forum międzynarodowe, koncentrując się ze znacznym powodzeniem w latach 20. i 30. na uzyskaniu poparcia dla swej krucjaty ze strony Ligi Narodów. Była przewodniczącą Woman’s Research Foundation (1927-37), a w 1938 r. założyła i reprezentowała w siedzibie Ligi w Genewie Światową Partię na rzecz Równych Praw Kobiet, znaną jako Światowa Partia Kobiet. Paul upierała się, że wiele problemów świata wynika z braku władzy politycznej kobiet, i powtórzyła ten pogląd, gdy wybuchła II wojna światowa: nie musiała ona mieć miejsca, oświadczyła, i prawdopodobnie nie miałaby, gdyby kobiety miały możliwość wypowiedzenia się na paryskiej konferencji pokojowej pod koniec I wojny światowej.
George Grantham Bain Collection / Biblioteka Kongresu, Waszyngton, D.C. (plik cyfrowy nr. 19032)
Wybrana na przewodniczącą Narodowej Partii Kobiet w 1942 roku, Paul kontynuowała później pracę na rzecz praw kobiet w ogóle, a w szczególności na rzecz poprawki do Konstytucji dotyczącej równych praw. W międzyczasie skutecznie lobbowała na rzecz umieszczenia wzmianki o równości płci w preambule do Karty Narodów Zjednoczonych i w Ustawie o Prawach Obywatelskich z 1964 roku. Paul przez długi czas była uważana za starszą mężatkę stanu ruchu feministycznego.