André Marie Constant Duméril urodził się 1 stycznia 1774 r. w Amiens, a zmarł 14 sierpnia 1860 r. w Paryżu.
W młodym wieku został lekarzem, uzyskując w wieku 19 lat prévot anatomii w szkole medycznej w Rouen. W 1800 r. wyjechał do Paryża i współpracował przy redagowaniu lekcji anatomii porównawczej Georges’a Cuviera.
Zastąpił Cuviera w Szkole Głównej Panteonu i miał za kolegę Alexandre’a Brongniarta. W 1801 roku, dał kursy do szkoły medycznej w Paryżu. Za czasów Restauracji został wybrany członkiem Académie des Sciences (Francuskiej Akademii Nauk) i po 1803 roku zastąpił zajętego swoimi politycznymi urzędami Lacépède’a na stanowisku profesora herpetologii i ichtiologii w Muséum national d’histoire naturelle. Duméril oficjalnie otrzymał tę katedrę dopiero w 1825 r., po śmierci Lacépède’a.
W 1806 r. opublikował swoją Zoologie analytique. Obejmowała ona całe królestwo zwierząt i pokazywała relacje między rodzajami, jak wówczas rozróżniano, ale nie między gatunkami. W 1832 r. Gabriel Bibron (1806-1848), który został jego asystentem, otrzymał zadanie opisania gatunków do rozszerzonej wersji Zoologie analytique, podczas gdy Nicolaus Michael Oppel (1782-1820) pomagał mu w zrewidowanej systematyce wyższego rzędu. Po śmierci Bibrona zastąpił go Auguste Duméril, syn André. Jednak śmierć Bibrona opóźniła publikację nowej pracy o 10 lat. W 1851 roku obaj Dumérilowie, ojciec i syn, opublikowali Catalogue méthodique de la collection des reptiles (choć Auguste był najwyraźniej prawdziwym autorem), a w 1853 roku sam André Duméril opublikował Prodrome de la classification des reptiles ophidiens. Ta ostatnia książka proponuje klasyfikację wszystkich węży w siedmiu tomach.
Duméril, po odkryciu skrzyni z zakonserwowanymi rybami na strychu domu Georges-Louis Leclerc, Comte de Buffon, ostatecznie opisał gatunki, które zostały zebrane przez Philiberta Commersona prawie 70 lat wcześniej.
Opublikował następnie bardzo ważne dzieło, l’Erpétologie générale ou Histoire naturelle complète des reptiles (dziewięć tomów, 1834-1854). Opisano w nim szczegółowo 1393 gatunki, podano ich anatomię, fizjologię i bibliografię. Duméril utrzymał jednak płazy wśród gadów, mimo prac Alexandre’a Brongniarta, Pierre’a André Latreille’a czy odkryć anatomicznych Karla Ernsta von Baera (1792-1876) i Johannesa Petera Müllera (1801-1858).
Całe życie interesował się owadami i opublikował kilka pamiętników z dziedziny entomologii. Jego głównym dziełem entomologicznym jest Entomologie analytique (1860, dwa tomy). Wraz z synem Auguste’em, również zoologiem, stworzył pierwsze wiwarium dla gadów w Jardin des Plantes. Duméril zawsze uważał, że obserwacje zachowań zwierząt mają znaczenie taksonomiczne.
Po 1853 r. zaczął cedować swoje stanowisko na syna, a w 1857 r. przeszedł na całkowitą emeryturę. Dwa miesiące przed śmiercią został mianowany komandorem Legii Honorowej.