W ARFID osoby ograniczają lub unikają jedzenia do tego stopnia, że nie są w stanie zaspokoić potrzeb żywieniowych organizmu. W przeciwieństwie do innych powszechnych zaburzeń odżywiania, występuje to jednak przy braku problemów lub obaw związanych z obrazem ciała. Wspólne oznaki obejmują nakładanie coraz większych ograniczeń na pokarmy, wielkość porcji lub liczbę posiłków w ciągu dnia, a także agresję słowną, drażliwość lub uczucie przytłoczenia podczas posiłków.
„ARFID jest najczęściej diagnozowany w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania i jest powszechnie powiązany z innymi chorobami towarzyszącymi”, wyjaśnia Asad Hussain, MD, Associate Medical Director of Princeton Center for Eating Disorders. „Pierwszym krokiem może być wykluczenie przyczyny medycznej u gastroenterologa. Następnie konieczna jest dokładna ocena psychiatryczna, która rzuci światło na podstawową przyczynę, co doprowadzi nas do właściwego sposobu leczenia.”
Choroby, które często współwystępują z ARFID to:
- Zaburzenia lękowe, takie jak zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Może to poprzedzać ARFID, ale może też rozwinąć się w wyniku lęku przed jedzeniem.
- Uraz w przeszłości związany z jedzeniem, taki jak zadławienie się lub nadmierne wymioty. Osoby z traumatycznymi przeżyciami z przeszłości mogą nawet obawiać się, że umrą, jeśli będą jeść określone pokarmy.
- Zaburzenia przetwarzania sensorycznego, które wiążą się z niechęcią do zapachu, smaku lub konsystencji pokarmów. Terapeuci zajęciowi w Princeton Medical Center mogą ocenić, czy jest to możliwe.
Dla dorastających dzieci i nastolatków nieodpowiednie odżywianie jest poważnym problemem, który może prowadzić do długotrwałych skutków, takich jak opóźnione kamienie milowe i nieosiągnięcie optymalnego wzrostu.
„Koncentrujemy się na przywróceniu wagi, aby pacjenci byli stabilni pod względem medycznym, zapewniając jednocześnie psychoterapię i psychoedukację zarówno pacjentom, jak i ich rodzinom” – mówi dr Hussain. „Zapobieganie nawrotom jest kluczową częścią leczenia od pierwszego dnia, a my oferujemy narzędzia, które mogą być stosowane w warunkach domowych.”
Leki mogą być również skuteczne w przypadku niektórych dzieci i nastolatków z ARFID. W zależności od współistniejących schorzeń, neuroleptyki lub leki przeciwlękowe/antydepresyjne mogą być stosowane w celu pobudzenia apetytu oraz zmniejszenia lęku i impulsywności bez negatywnych skutków poznawczych. W razie potrzeby, leczenie rozpoczyna się od niskiej dawki i miareczkuje się ją w zachowawczym tempie, aby określić optymalną dawkę terapeutyczną.
„Codziennie współpracujemy z różnymi dyscyplinami, aby zidentyfikować i zaspokoić zmieniające się potrzeby pacjentów” – dodaje dr Hussain. „Ten rodzaj współpracy pomaga zapewnić większy sukces w leczeniu”.