Aby zrozumieć historię Bockera należy poznać historię ras rodzicielskich, Beagle i Cocker Spaniela. Beagle jest jedną z najstarszych znanych ras, wywodzi się z 1300 roku i był używany w Anglii w XIV wieku do polowań na króliki. Według niektórych, Beagle pochodzi od celtyckiego słowa „mały”, ale inni twierdzą, że nazwa pochodzi od francuskiego słowa, które oznacza otwarte gardło. Jest to w odniesieniu do ich tendencji do wycie lub bay. Pochodzenie rasy nie jest dobrze zapisane, ale uważa się, że pochodzi od pack hounds w Anglii w czasach rzymskich. Były one wykorzystywane prawie wyłącznie do polowań i były nazywane psami kieszonkowymi, ponieważ były tak małe. W rzeczywistości, tylko średnio około dziewięciu cali wysokości w tym czasie. Przybyły do Stanów Zjednoczonych w 1642 roku, choć nie były zbyt podobne do angielskiej wersji Beagle. Były większe i wyglądały bardziej jak Basset Hound. Beagle został przyjęty do American Kennel Club (AKC) w 1885 roku i jest 5. najpopularniejszym psem w Stanach Zjednoczonych. Cocker Spaniel powstał w 1800 r. w Stanach Zjednoczonych i służył do polowania i odzyskiwania ptaków. W rzeczywistości, ich nazwa „cocker” oznacza woodcock, który jest rodzajem ptaka, który był dobry w polowaniu. Istnieją dwa typy Cocker Spaniela; amerykański i angielski, które były uważane za tę samą rasę, dopóki AKC nie oddzieliła ich w 1935 roku, chociaż rasa Cocker Spaniel została uznana w 1878 roku. Są 29. najbardziej popularną rasą psów w Stanach Zjednoczonych.