Uwaga jest zwrócona na bolesny zespół w przedniej części klatki piersiowej, z powodu nieprawidłowej ruchomości żebra, które straciło normalne połączenie chrzęstne z tym powyżej. Zespół ten jest dość powszechny, choć mało zrozumiały. Głęboki, ciągły, tępy i ciężki ból jest odczuwany w dolnej części klatki piersiowej i górnej części jamy brzusznej, z dystrybucją na podstawie półotwartej klatki piersiowej. Jest on łagodzony przez odpoczynek i zaostrzony przez wysiłek i niektórych pozycjach. Jedno lub więcej żeber po jednej lub obu stronach mogą być dotknięte, choć Xth jest najczęściej dotyczy. Stan ten może być bezpośrednim lub pośrednim wynikiem urazu, lub wrodzony. Nieprawidłowy rozwój XI żebra może powodować jego unoszenie się nad żebrem znajdującym się nad nim i w ten sposób powodować ból. Uważa się, że za ból odpowiedzialne jest przede wszystkim powstawanie miejsc algogennych w okolicy ciemieniowej. Miejsca te powstają w wyniku ocierania się końca wolnej chrząstki o sąsiednie struktury. W grę może wchodzić również bezpośredni ucisk odpowiedniego pnia. Obiektywna diagnoza opiera się na objawach miejscowych. Pływające żebro jest łatwo rozpoznawalne jako przyczyna bólu, a sam zespół określany jest jako zespół bolesnego zsuniętego (lepiej pływającego) żebra. Satysfakcjonujące wyniki uzyskuje się poprzez głęboką infiltrację przeciwbólową na końcu wolnej chrząstki i można je przedłużyć poprzez odpoczynek. W świetle obszerniejszej serii przypadków należy odnieść się do wcześniejszych danych dotyczących zaburzeń czynnościowych zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych u osób z tym zespołem. Obraz radiologiczny charakteryzuje się zwykle hipertonią i hiperkinezą pęcherzyka żółciowego, sporadycznie z zajęciem zwieraczy. Fizjopatogenetyczna interpretacja tych towarzyszących objawów ciemieniowo-żółciowych jest omawiana w świetle dowodów doświadczalnych i terapeutycznych. Podkreślono również ich znaczenie kliniczne.