Struktura i funkcja
Kora zakrętu obręczy składa się z zakrętu obręczy oraz korowej substancji szarej wyściełającej górną i dolną granicę bruzdy zakrętu obręczy. Jak sugerowałoby łacińskie tłumaczenie słowa „cingulate”, zakręt obręczy zawija się wokół ciała modzelowatego jak „pas”. Rozpoczyna się poniżej rostrum ciała modzelowatego, zakrzywia się wokół genu i wystaje ponad górną powierzchnię ciała modzelowatego, osiągając swój tylny koniec, gdzie kończy się w cieśni cingulus gyrus. Przesmyk ten jest ciągły ku dołowi z zakrętem przyhipokampowym w płacie skroniowym. Kora zakrętu obręczy jest oddzielona od ciała modzelowatego dolną bruzdą modzelowatą, a od górnego zakrętu czołowego górną bruzdą zakrętu obręczy.
Kora zakrętu obręczy dzieli się na cztery funkcjonalnie odrębne regiony: przednią korę zakrętu obręczy (ACC), środkową korę zakrętu obręczy, tylną korę zakrętu obręczy (PCC) i korę wsteczną. ACC obejmuje obszary Brodmanna (BA) 24, 25, 32 i 33 i może być dalej podzielona na trzy podregiony. Przednia kora zakrętu obręczy (perigenual anterior cingulate cortex – pACC) jest odpowiedzialna głównie za przetwarzanie emocji oraz regulację endokrynologicznych i autonomicznych reakcji na emocje. Grzbietowa przednia kora zakrętu obręczy (dACC), często nazywana korą śródwęchową, odpowiada za przetwarzanie poznawcze, w szczególności za podejmowanie decyzji w oparciu o nagrodę. Obszary ruchowe zakrętu obręczy (cingulate motor areas, CMA) – obszary ruchowe wyższego rzędu w korze mózgowej, zlokalizowane w obrębie bruzdy zakrętu obręczy, obok pierwotnej i uzupełniającej kory ruchowej. CMA przetwarzają informacje pochodzące z naszych stanów wewnętrznych i zewnętrznych (np. sygnały stanu emocjonalnego z układu limbicznego) i przekładają je na polecenia motoryczne, które są wykonywane przez pierwotną i uzupełniającą korę ruchową oraz rdzeń kręgowy.
W PCC znajdują się BA 23, 29, 30 i 31. Gruba warstwa ziarnista IV PCC wyraźnie odróżnia się histologicznie od cienkiej warstwy agranularnej IV ACC. PCC składa się z tylnej części kory zakrętu obręczy (brzusznej i grzbietowej), które są odpowiedzialne za orientację wzrokowo-przestrzenną. Kora tylno-przyśrodkowa, mimo że znajduje się w PCC, jest uważana za odrębny obszar kory zakrętu obręczy. Jest ona zaangażowana w wyobraźnię oraz tworzenie i konsolidację pamięci epizodycznej.
Jak widać na podstawie rozległych ścieżek neuronalnych, które dzieli z innymi regionami mózgu, kora zakrętu obręczy może być uważana za, w pewnym sensie, węzeł łączący emocje, doznania i działania. Niektóre z tych ścieżek są zaangażowane w przetwarzanie motywacji, co jest widoczne w połączeniach z korą oczodołowo-czołową, zwojami podstawnymi i półkulą mózgu, które razem tworzą ośrodki nagrody w mózgu. Ponadto, kora zakrętu obręczy rzutuje ścieżki do bocznej kory przedczołowej, która jest zaangażowana w kontrolę wykonawczą, pamięć roboczą i uczenie się. Ścieżki pomiędzy korą zakrętu obręczy a obszarami motorycznymi, takimi jak pierwotna i dodatkowa kora motoryczna, rdzeń kręgowy i przednie pola oczu, sugerują jej ważną rolę w kontroli motorycznej. Co więcej, kora zakrętu obręczy, płaty czołowe i ciemieniowe tworzą sieć neuronalną służącą do orientacji uwagi i można się spodziewać, że uszkodzenie któregokolwiek z tych obszarów może powodować heminegulację. Obwody neuronalne kory zakrętu obręczy z hipokampem i migdałkiem sugerują rolę w konsolidacji pamięci długotrwałej i przetwarzaniu bodźców emocjonalnie istotnych, odpowiednio.