Różne sole bromu lub bromki zostały odkryte w drugiej połowie XIX wieku, aby mieć uspokajające działanie na centralny układ nerwowy. Do końca wieku, były one szeroko stosowane zarówno dla konkretnych wskazań, takich jak padaczka, drgawki i bezsenność, a nawet dla „ogólnego zdenerwowania”. Bromek sodu był używany w środkach takich jak Bromo-Seltzer, które były popularne na bóle głowy i kaca, częściowo ze względu na sedative effects.
W kwietniu 1906 roku, amerykański humorysta Gelett Burgess opublikował esej w The Smart Set nazwie „Teoria siarkowa”. W tym eseju użył „bromku”, aby scharakteryzować uspokojoną, nudną osobę, która mówiła nudne rzeczy. Jesienią 1906 roku opublikował poprawiony i rozszerzony esej w formie małej książki. Pełny tytuł książki brzmiał: Are You a Bromide? Or, The Sulphitic Theory Expounded and Exemplified According to the Most Recent Researches Into the Psychology of Boredom: Including Many Well-known Bromidioms Now in Use. W pracach tych określił nudną osobę jako „Bromek”, przeciwstawiając ją „Siarczynowi”, który był jego przeciwieństwem. Bromki oznaczały albo samą nudną osobę, albo nudną wypowiedź tej osoby, z Burgessem dostarczającym wielu przykładów.
Ten sposób użycia utrzymywał się przez XX wiek do XXI wieku. Niektóre dobrze znane cytaty (lub bromki) w bieżącym użyciu, które pojawiły się w „Are You a Bromide?” Burgessa obejmują:
- „Nie wiem zbyt wiele o sztuce, ale wiem, co lubię.”
- „… ona nie wygląda ani dnia po pięćdziesiątce.”
- „Będziesz się inaczej czuł z tymi rzeczami, kiedy będziesz żonaty.”
- „To nie tyle upał… co wilgoć….”
- „Jesteś widokiem dla zmęczonych oczu.”
.