Kiedy Budda nauczał, że wolność od bólu i zamętu jest możliwa, i że ta wolność daje początek trwałemu dobrobytowi i szczęściu, wytyczył również ścieżkę, która prowadzi do tego celu. Medytacja jest integralną częścią tej ścieżki, wraz z zasadniczym zachowaniem.
Pod parasolem medytacji znajdują się techniki, których Budda nauczał bezpośrednio, jak również inne, które zostały rozwinięte i przekazane przez jego najmądrzejszych, najbardziej doświadczonych zwolenników. Kiedy buddyzm rozprzestrzenia się na różne ziemie, przybiera różne smaki, podobnie jak medytacja. Od mindfulness do praktyk wizualizacyjnych, niektóre formy są bardzo uspokajające, a inne całkiem kolorowe.
To, co buddyjskie techniki medytacyjne mają wspólnego, to ich cel: pomóc nam pozostać skupionymi i czujnymi; rozpoznać i odnieść się do naszych doświadczeń z równowagą i spokojem; i, ostatecznie, stać się oświeconymi. Po drodze uczymy się stawiać siebie w sytuacji innych i dystansować się od niepożądanych reakcji emocjonalnych. Ma to pozytywny wpływ na nasze związki i nasze własne samopoczucie: odkrywamy, że medytacja pomaga nam spotkać się z życiem z otwartym i ufnym sercem.
Okoliczności zewnętrzne zawsze się zmieniają. Wzmacniając naszą zdolność do pracy z chwilą obecną i dając nam przestrzeń do zbadania naszych umysłów, medytacja tworzy cechy równowagi, empatii i szczęścia, które są coraz mniej zależne od przyczyn i warunków poza naszą kontrolą. Zdobywamy wgląd w naturę umysłu i rzeczywistości oraz uczymy się wykorzystywać ten wgląd na ścieżce do wolności.