Heading

W przypadku, gdy nazwanie tej strony po moim psie nie kwalifikowało mnie automatycznie jako szalonej psiej damy, właśnie zrobiłam coś jeszcze bardziej szalonego. Zamówiłam test DNA psa. Moja ciekawość co do tego, które rasy stworzyły mojego nakrapianego towarzysza, wyszła mi najlepiej. Mam po prostu pobrać wymaz z wewnętrznej strony jej policzka i odesłać wymaz.

Moje napięcie rośnie. Jakim ona jest psem? Mieszanka dwóch czystych ras czy mnóstwo kundli? Czy możemy to urozmaicić i zamienić w zakład? Założę się o patelnię moich najlepszych brownies, że Cookie to w połowie owczarek australijski, a w połowie niejasna rasa małego psa, jak duński szwedzki pies gospodarski czy schipperke.

Oto kilka wskazówek: Cookie ma umaszczenie merle, klapnięte uszy i krzaczasty ogon, który lekko zakrzywia się nad jej grzbietem. Jest mniejsza niż wygląda na zdjęciach, waży około 18 funtów. Jest szybka, sprytna, energiczna i zadziorna. Rano zwleka mnie z łóżka, żeby nakarmić ją śniadaniem. Nie jest krzykliwa ani przesadnie opiekuńcza. Jest wesołym, wychodzącym, przyjaznym małym klaunem. Co o tym sądzicie?

Cookie oddałaby lewą łapę za jednego z tych wegetariańskich burgerów ostatniej nocy. To już drugie wegetariańskie burgery, które trafiły na bloga. Ich niesamowicie popularny poprzednik z czarnej fasoli i słodkich ziemniaków jest trudny do pobicia. Nie mogę powiedzieć, że te wygrałyby w konkursie na wege-burgera, ponieważ były trudniejsze do uformowania (prawdopodobnie dlatego, że przesadziłam z przetwarzaniem fasoli) i nie są aromatyzowane słodkimi i pikantnymi słodkimi ziemniakami, ale są smacznym kandydatem do tytułu.

Te burgery są zrobione głównie z soczewicy i trochę ciecierzycy, jak również z marchewki, przypraw i owsa. Przepis wpadł mi w oko w książce Feast: Generous Vegetarian Meals for Any Eater and Every Appetite”, nowej książce kucharskiej Sarah Copeland. Sarah jest dyrektorem ds. żywności w magazynie Real Simple.

Feast jest pełna wspaniałych, niefrasobliwych przepisów wegetariańskich dla smakoszy. Jej wydawca przysłał mi egzemplarz recenzencki, który od chwili jego otrzymania znajduje się na szczycie mojego stosu książek kucharskich. Ponad połowie przepisów towarzyszą piękne zdjęcia, ale ten przepis bez zdjęcia zaintrygował mnie, ponieważ przypomniał mi moją niedawną sałatkę z soczewicy i ciecierzycy.

Sarah podała swoje burgery z pastą jogurtowo-czerwoną harissą, ale wzmianka o harissie przypomniała mi o zielonej harissie Ashley z ziołami i jalapeño, którą bardzo chciałam wypróbować. Zdecydowałam się na świeżą zieloną harissę i nie mogłam się oprzeć dodaniu awokado do mieszanki.

Wynikająca z tego kremowa, przyprawiona, ziołowa dobroć byłaby fantastyczna na każdym wegetariańskim burgerze lub kanapce. Ci z Was, którzy zakochali się w moim chimichurri z awokado i salsie verde z awokado, pokochają również to.

Nie mam pojęcia, czy ta nietradycyjna harissa powinna być nawet nazywana harissą w tym momencie. Byłam ciekawa, jaka jest różnica między ostrzejszą, czerwoną harissą a bardziej ziołową zieloną harissą, więc zbadałam sprawę wczoraj wieczorem. Aida Mollenkamp podała odpowiedź: choć noszą tę samą nazwę, zielona harissa jest łagodniejszą przyprawą perską, a czerwona harissa to ognista przyprawa z Afryki Północnej.

Te burgery zawierają kilka jajek, które wydają się robić dużą różnicę w przekształcaniu mokrych placków w dobrze uformowane, solidne placki po ugotowaniu. Weganie, możecie być w stanie zastąpić jakieś inne spoiwo, jak mielone siemię lniane, jak Angela właśnie zrobiła ze swoimi marokańskimi wegetariańskimi burgerami z batatów, ale nie jestem pewna, jak wypadną.

Przed smażeniem eksperymentowałam, posypując trzy burgery mąką owsianą, a pozostałe trzy zwykłą mąką. Mąka owsiana dała lepsze, bardziej chrupiące na zewnątrz burgery i sprawiła, że burgery pozostały bezglutenowe. Jeśli chcesz grillować burgery, będziesz musiał je najpierw usmażyć na patelni (patrz uwagi).

Najlepszą cechą tego posiłku jest to, że zarówno wegetariańskie burgery, jak i harissa mogą być przygotowane w całości w robocie kuchennym. Ja nawet starłam marchewkę i posiekałam cebulę i czosnek w robocie kuchennym (hi, jestem leniwa). Następnie wyczyściłam miskę, kiedy smażyłam burgery na patelni i ubiłam harissę. To było proste!

WSKAZÓWKA DOTYCZĄCA PROCESORÓW ŻYWNOŚCI:

Naprawdę staram się ograniczać mój sprzęt do minimum, ale mój robot kuchenny jest niezastąpionym narzędziem. Potrafi zrobić kilka rzeczy, których nie potrafi blender, na przykład zetrzeć marchewkę na tarce i pokroić cukinię w kilka sekund.

Niedawno doświadczyłam dramatu związanego z robotem kuchennym – moja babcia chciała odzyskać swój 7-komorowy KitchenAid w tym samym czasie, kiedy pewna firma zaoferowała mi super fantazyjny 16-komorowy robot kuchenny, co wydawało się bardzo trafne. Jednak wkrótce znienawidziłam mój nowy procesor z wszystkimi jego miseczkami i przystawkami. Maszyna i akcesoria mogłyby zająć połowę szafy na ubrania, nawet nie żartując! Nie mogłam zrobić niczego w mniejszych miskach bez skapywania do większych, więc musiałam je wszystkie myć. Te miski zajęły całą górną półkę w mojej zmywarce.

W końcu odesłałem robota kuchennego i kupiłem klasyczny 7-komorowy robot kuchenny Cuisinart za około 100 dolarów. Do tej pory jest idealny. Ma tylko te funkcje, których potrzebuję i nic więcej. Mogę przetwarzać wiele warzyw i po prostu wrzucić je do miski do mieszania, jeśli muszę przetworzyć więcej. Misa robota kuchennego, pokrywa i ostrze zajmują tylko jedną trzecią górnej półki zmywarki.

Wszystko to ma na celu powiedzenie, że jeśli jesteś na rynku robotów kuchennych i nie masz dużej rodziny do wyżywienia, polecam mały i niedrogi, wspomniany wcześniej Cuisinart. Pełne ujawnienie: linki do moich ulubionych produktów na Amazonie i w innych miejscach są linkami afiliacyjnymi, co oznacza, że dostaję niewielki procent od całkowitego zakupu, który pomaga mi płacić moje rachunki. Dziękuję za wsparcie!

Drukuj