C-141 Starlifter był pierwszym dużym samolotem odrzutowym Sił Powietrznych USA, zaprojektowanym tak, aby spełniał standardy wojskowe jako transporter oddziałów i ładunków. Lockheed (obecnie Lockheed Martin) zbudował w sumie 285 C-141 i przez ponad 40 lat C-141 wykonywał liczne misje transportu powietrznego dla USAF. Dzięki dużemu zasięgowi i prędkości, Starlifter szybko przenosił amerykańską potęgę wojskową i działania humanitarne na cały świat.
Starlifter powstał w 1959 r. w związku z zapotrzebowaniem na szybki, strategiczny samolot transportowy, który służyłby jako „koń roboczy” do szybkiego przemieszczania oddziałów Armii Stanów Zjednoczonych w dowolne miejsce na świecie. Pierwszy lot C-141 odbył się 17 grudnia 1963 roku, a C-141A wszedł do służby w kwietniu 1965 roku w 1501 Skrzydle Transportu Lotniczego w Bazie Sił Powietrznych Travis w Kalifornii.
Podczas wczesnej służby operacyjnej C-141A pokazał, że ma potencjał do transportowania większych ładunków, a USAF wydłużyły kadłub C-141A o 23,3 stopy i dodały możliwość tankowania z powietrza. Pierwszy zmodyfikowany „rozciągnięty” C-141B przybył do Altus AFB w Oklahomie w grudniu 1979 roku, a Lockheed zakończył program modyfikacji w 1982 roku. Dodatkowa pojemność ładunkowa C-141B dała USAF równowartość 90 dodatkowych C-141A. Późniejsze modyfikacje obejmowały wzmocnienie skrzydeł, co zwiększyło żywotność Starliftera. Od 1997 do 2001 roku C-141B były przekształcane w C-141C poprzez dodanie zaawansowanej awioniki.
W lipcu 1986 roku USAF zaczęły przekazywać swoje C-141 do jednostek Rezerwy Sił Powietrznych i Gwardii Narodowej, a ostatnie dwa Starliftery zostały wycofane ze służby w 2006 roku. W ciągu swojej czterodekadowej kariery Starliftery przepracowały ponad 10 milionów godzin, w tym rekord ustanowiony w 1981 roku, kiedy to C-141 przeleciał bez międzylądowania 67 000 funtów ładunku z New Jersey do Arabii Saudyjskiej, trzykrotnie tankując paliwo w trakcie lotu.
Centrum Logistyki Lotniczej w Warner Robins było odpowiedzialne za obsługę techniczną, zarządzanie programem i wsparcie logistyczne dla floty C-141 przez cały okres jej służby operacyjnej.
Prezentowany C-141C, numer seryjny 65-0248, został dostarczony do USAF w kwietniu 1966 roku i przydzielony do 60 Wojskowego Skrzydła Lotnictwa Transportowego w Travis AFB w Kalifornii. Później służył w 62 Wojskowym Skrzydle Lotnictwa Transportowego w McChord AFB w stanie Waszyngton oraz 63 Wojskowym Skrzydle Lotnictwa Transportowego w Norton AFB w Kalifornii. W 2005 roku został wycofany z 729 Dywizjonu Transportu Lotniczego, Air Force Reserve, March AFB, Kalifornia i przekazany do muzeum w celu ekspozycji. Samolot ten był ostatnim C-141, który przeszedł programową konserwację w Robins AFB w grudniu 2003 r.
SPECYFIKACJE:
Rozpiętość: 160 stóp.
Długość: 168 stóp 4 cale.
Wysokość: 39 stóp 3 cale.
Waga: 323 100 funtów max.
Uzbrojenie: Brak
Silniki: Cztery silniki turbowentylatorowe Pratt & Whitney TF33-P-7 o ciągu 20 250 funtów każdy.
Koszt: 8,1 mln dolarów
Numer seryjny: 65-0248
WYDAJNOŚĆ:
Prędkość maksymalna: 500 mph.
Zasięg: Nieograniczony z możliwością tankowania w locie
Sufit użytkowy: 41,000 ft.