Listerioza jest zagrażającą życiu infekcją spowodowaną przez spożycie żywności skażonej bakterią (zarazkiem) Listeria monocytogenes. Choroba ta dotyka przede wszystkim kobiety w ciąży i ich noworodki, osoby starsze oraz osoby z układem odpornościowym osłabionym przez raka, leczenie raka lub inne poważne schorzenia (takie jak cukrzyca, niewydolność nerek, choroby wątroby i HIV). Rzadko zdarzają się osoby bez tych czynników ryzyka.
Osoba z listeriozą zwykle ma gorączkę i bóle mięśni, czasami poprzedzone biegunką lub innymi objawami żołądkowo-jelitowymi. Prawie każdy, u kogo zdiagnozowano listeriozę ma inwazyjne zakażenie, co oznacza, że bakterie rozprzestrzeniły się z jelit do krwi, powodując zakażenie krwi, lub do centralnego układu nerwowego, powodując zapalenie opon mózgowych. Chociaż u ludzi może rozwinąć się listerioza nawet do 2 miesięcy po spożyciu skażonej żywności, objawy zwykle zaczynają się w ciągu kilku dni. Listeriozę leczy się antybiotykami.
Objawy różnią się w zależności od zakażonej osoby:
- Osoby z grupy podwyższonego ryzyka, inne niż kobiety w ciąży: Objawy mogą obejmować gorączkę, bóle mięśni, bóle głowy, sztywność karku, dezorientację, utratę równowagi i drgawki.
- Kobiety w ciąży: Kobiety w ciąży zazwyczaj doświadczają tylko gorączki i innych niespecyficznych objawów, takich jak dreszcze i ból głowy. Jednak zakażenie w czasie ciąży może prowadzić do poronienia, urodzenia martwego płodu, przedwczesnego porodu lub zagrażającego życiu zakażenia noworodka.
- Ludzie zdrowi. U zdrowych ludzi rzadko dochodzi do rozwoju inwazyjnej listeriozy. Jednak u osób narażonych na bardzo dużą dawkę bakterii Listeria może rozwinąć się nieinwazyjna choroba (co oznacza, że bakterie nie rozprzestrzeniają się do krwiobiegu lub innych miejsc) z biegunką i gorączką.
Jeśli dana osoba zjadła żywność skażoną bakteriami Listeria i nie ma żadnych objawów, większość ekspertów uważa, że nie ma potrzeby przeprowadzania badań ani leczenia, nawet w przypadku osób z grupy podwyższonego ryzyka zachorowania na listeriozę.