Cherokee Nation v. Georgia – 30 U.S. 1 (1831)

Law School Case Brief

Rule:

Konstytucja USA, art. III, § 8, upoważnia Kongres do regulowania handlu z obcymi narodami, między kilkoma stanami oraz z plemionami rdzennych Amerykanów.

Fakty:

Rdzenna Ameryka Narodu Czirokezów wniosła do Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych pierwotną skargę o wydanie nakazu powstrzymania Stanu Georgia i jego urzędników od wykonywania i egzekwowania praw stanu, doręczania pozwów lub robienia czegokolwiek w celu wykonania lub egzekwowania tych praw na terytorium Narodu Czirokezów, wyznaczonym na mocy traktatu między Stanami Zjednoczonymi a Narodem Czirokezów. Naród Cherokee argumentował, że był odrębnym stanem, jako społeczeństwo polityczne, oddzielone od innych, zdolne do zarządzania swoimi sprawami i rządzenia sobą. Twierdziło również, że nie jest stanem należącym do unii, lecz raczej obcym państwem.

Problem:

Czy Naród Cherokee był uprawniony do żądanego nakazu sądowego?

Odpowiedź:

Nie.

konkluzja:

Sąd odrzucił wniosek Narodu Czirokezów o wydanie nakazu zakazującego egzekwowania praw stanowych na terytorium Narodu Czirokezów. Sąd orzekł po pierwsze, że plemię lub naród rdzennych Amerykanów w obrębie Stanów Zjednoczonych nie jest „obcym państwem” w rozumieniu Konstytucji Federalnej, a zatem nie może wnosić pozwu do sądów Stanów Zjednoczonych. Trybunał orzekł ponadto, że jeśli rzeczywiście Naród Cherokee miał prawa, to Trybunał nie był sądem, w którym te prawa miały być dochodzone. Podobnie, jeśli rzeczywiście Naród Czirokezów doznał krzywdy i jeśli obawiano się przyszłych krzywd, Sąd nie był trybunałem, który mógłby zadośćuczynić przeszłym lub zapobiec przyszłym krzywdom.

Dostęp do pełnego tekstu sprawy

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *