Ciepłokrwistość, zwana też homoiotermią, pisana też homeotermią, u zwierząt zdolność do utrzymywania względnie stałej temperatury wewnętrznej (ok. 37° C u ssaków, ok. 40° C u ptaków), niezależnie od temperatury otoczenia. Zdolność do utrzymywania temperatury wewnętrznej odróżnia te zwierzęta od zwierząt zimnokrwistych lub poikilotermicznych, które zazwyczaj mają taką samą temperaturę jak ich otoczenie. Zwierzęta ciepłokrwiste są w stanie pozostać aktywne w sytuacjach, w których zwierzęta zimnokrwiste nie są w stanie. Temperatura ciała homoiotermów jest utrzymywana na stałym poziomie przez mechanizmy regulacyjne, które przeciwdziałają wpływowi środowiska zewnętrznego. W zimnym środowisku mechanizmy regulacyjne utrzymują temperaturę ciała poprzez zwiększanie produkcji ciepła i zmniejszanie jego utraty. W środowiskach gorących mechanizmy regulacyjne utrzymują temperaturę ciała poprzez zwiększenie utraty ciepła. W neutralnym zakresie kilku stopni (od 27° do 31° C dla człowieka) do utrzymania temperatury ciała nie są konieczne ani zyski, ani straty ciepła.
Drżenie, mechanizm regulacyjny wielu ciepłokrwistych zwierząt, zwiększa produkcję ciepła. Hibernacja, inny mechanizm stosowany przez niektóre zwierzęta ciepłokrwiste, zmniejsza utratę ciepła poprzez ogólne spowolnienie funkcji organizmu. Oddychanie i pocenie się to mechanizmy zwiększające utratę ciepła.