Populacja do tego badania składała się z 4013 aktywnych seksualnie kobiet widzianych w celu planowania rodziny. Wskaźnik izolacji Chlamydia trachomatis wynosił 6,1%. Kobiety w wieku od 16 do 25 lat stanowiły 81,7% zakażeń C. trachomatis, podczas gdy kobiety młodsze niż 16 lat i starsze niż 35 lat stanowiły tylko 2,4% zakażeń. Spośród 246 pacjentów, u których posiewy były pozytywne dla C. trachomatis, 159 (65%) było bezobjawowych. Częstość występowania C. trachomatis wynosiła 11,2% wśród osób z objawami, ale tylko 6,4% w grupie bezobjawowej. Wśród 63 pacjentów z Neisseria gonorrhoeae (którzy zostali wykluczeni z badania), 26 (41,3%) było również zakażonych C. trachomatis. Nie odnotowano mikrobiologicznych niepowodzeń leczenia erytromycyną lub klindamycyną. Spośród 56 pacjentów, którzy zapisali się do ramienia klindamycyny w protokole, 48 (85,7%) ukończyło terapię i doświadczyło wyleczenia mikrobiologicznego i klinicznego. W przeciwieństwie do tego, terapię erytromycyną ukończyło tylko 25 z 57 kobiet (43,9%). Liczba niepowodzeń związanych z efektami ubocznymi erytromycyny wyniosła 22 z 57 (38,6%). Było to ponad pięć razy więcej niż w przypadku klindamycyny (4 z 56, czyli 7,1%).