System wspomagania decyzji klinicznych (CDSS) jest aplikacją, która analizuje dane, aby pomóc dostawcom usług medycznych w podejmowaniu decyzji i poprawie opieki nad pacjentem. Jest to odmiana systemu wspomagania decyzji (DSS) powszechnie używanego do wspomagania zarządzania przedsiębiorstwem. CDSS koncentruje się na wykorzystaniu zarządzania wiedzą w celu uzyskania porad klinicznych w oparciu o wiele czynników związanych z danymi pacjenta. Systemy wspomagania decyzji klinicznych umożliwiają zintegrowany przepływ pracy, zapewniają pomoc w czasie opieki i oferują zalecenia dotyczące planu opieki.
Przy stosowaniu systemów wspomagania decyzji klinicznych można przeprowadzić eksplorację danych w celu zbadania historii medycznej pacjenta w połączeniu z odpowiednimi badaniami klinicznymi. Taka analiza może następnie pomóc w przewidywaniu potencjalnych zdarzeń, takich jak interakcje leków, lub zasygnalizować objawy choroby.
Cel CDSS
Celem systemu wspomagania decyzji klinicznych jest pomoc pracownikom służby zdrowia, umożliwiająca analizę danych pacjenta i wykorzystanie tych informacji do pomocy w sformułowaniu diagnozy. CDSS oferuje informacje lekarzom i lekarzom pierwszego kontaktu, aby poprawić jakość opieki nad ich pacjentami.
Narzędzia CDSS mogą, na przykład, oferować przypomnienia o badaniach profilaktycznych, ostrzegać o potencjalnie niebezpiecznych interakcjach leków i informować lekarzy o ewentualnych zbędnych badaniach, którym pacjent ma być poddany. W związku z tym, korzystanie z CDSS może obniżyć koszty i zwiększyć efektywność.
Niektórzy świadczeniodawcy wdrażają CDSS, aby oznaczyć pacjentów, którzy zostali niewłaściwie zdiagnozowani lub pominęli albo otrzymali niewłaściwą dawkę leku. Błędy te są dodawane do list problemów i uwzględniane w raportach dotyczących zarządzania zdrowiem populacji (PHM), które mogą służyć jako podstawa do inicjatyw usprawniających.
Dlaczego specjaliści opieki zdrowotnej używają CDSS
Lekarze używają CDSS do diagnozowania i usprawniania opieki poprzez eliminowanie zbędnych badań, zwiększanie bezpieczeństwa pacjentów i unikanie potencjalnie niebezpiecznych i kosztownych powikłań.
Wykorzystanie systemów wspomagania decyzji klinicznych wzrosło po przyjęciu ustawy HITECH (Health Information Technology for Economic and Clinical Health Act), która przewidywała, że świadczeniodawcy muszą wykazać znaczące wykorzystanie technologii informatycznych w ochronie zdrowia do 2015 r. lub stanąć w obliczu zmniejszenia zwrotu kosztów Medicare w następnym roku.
Platforma koordynacji opieki firmy Twine Health wspomaga podejmowanie decyzji klinicznych
W ramach znaczącego wykorzystania, świadczeniodawcy muszą wdrożyć jedną zasadę wspomagania decyzji klinicznych, w tym zamawianie testów diagnostycznych oraz zdolność do śledzenia zgodności z tą zasadą. Reguła ta powinna ponadto dotyczyć specjalności lub stanu o wysokim priorytecie.
Niektórzy lekarze mogą preferować unikanie nadmiernego konsultowania się z CDSS – zamiast tego mogą polegać na swoim doświadczeniu zawodowym w celu określenia najlepszego sposobu opieki.
Oparte na wiedzy vs. nieoparte na wiedzy
Istnieją dwa główne typy systemów wspomagania decyzji klinicznych. Jeden typ CDSS, który wykorzystuje bazę wiedzy, stosuje reguły do danych pacjenta za pomocą silnika wnioskowania, a następnie wyświetla wyniki. Większość systemów CDSS opartych na wiedzy składa się z repozytorium danych, silnika wnioskowania i mechanizmu komunikacji, a ich działanie opiera się zazwyczaj na regułach if-then.
Na przykład, jeśli system CDSS oparty na wiedzy próbuje ocenić potencjalne interakcje leków, reguła może być taka, że jeśli lek A jest przyjmowany, a lek B jest przepisywany, to powinien zostać wydany alarm.
Z drugiej strony, system CDSS bez bazy wiedzy opiera się na uczeniu maszynowym w celu analizy danych klinicznych. Przykładem systemu CDSS nie opartego na wiedzy jest sztuczna sieć neuronowa, która uczy się, jak wykonywać pewne zadania, biorąc pod uwagę konkretne przykłady, zazwyczaj bez programowania reguł typu „jeśli-i-kiedy” lub innych reguł specyficznych dla danego zadania. Sztuczna sieć neuronowa zamiast tego analizuje wzorce znalezione w danych pacjenta, aby określić związki między objawami a diagnozą.
CPOE z systemami wspomagania decyzji klinicznych
Komputerowe wprowadzanie zleceń lekarskich (CPOE) odnosi się do różnych systemów automatyzujących proces zamawiania leków. Systemy CPOE zapewniają czytelne, kompletne zamówienia poprzez przyjmowanie ich wyłącznie w standardowym formacie, a systemy CPOE mogą współpracować z systemami CDSS, dodatkowo zwiększając skuteczność i bezpieczeństwo opieki nad pacjentem.
Po przeanalizowaniu informacji o pacjencie, systemy wspomagania decyzji klinicznych mogą sugerować dawki i częstotliwość przyjmowania leków oraz przeprowadzać kontrole alergii na leki, dostarczając jednocześnie wskazówek i przypomnień dotyczących dodatkowych zamówień na recepty – np, Badanie poziomu glukozy w połączeniu z zamówieniem na insulinę.
Systemy wspomagania decyzji klinicznych i elektroniczne rejestry medyczne (EHR) są często integrowane w celu usprawnienia przepływu pracy i wykorzystania istniejących zbiorów danych. Istnieje coraz większa liczba funkcji CDSS wbudowanych w systemy EHR. Przed zakupem samodzielnego systemu CDSS, świadczeniodawcy powinni zaplanować i wyeliminować wszelkie nakładające się alerty, które może on stworzyć podczas pracy obok ich systemów EHR.
Korzyści i wady CDSS
Mimo korzyści, istnieją również wady wdrażania systemów wspomagania decyzji klinicznych. Pierwszym wyzwaniem jest konieczność integracji systemu CDSS z przepływem pracy w placówce opieki zdrowotnej, który często jest już skomplikowany. Niektóre systemy wspomagania decyzji klinicznych są samodzielnymi produktami, którym brakuje interoperacyjności z oprogramowaniem do raportowania i EHR. Również liczba badań klinicznych i prób medycznych, które są na bieżąco publikowane, utrudnia terminowe włączanie danych z nich wynikających do systemów CDSS. Co więcej, włączenie dużej ilości danych do istniejących systemów powoduje znaczne obciążenie aplikacji i utrzymania infrastruktury.
Kolejnym potencjalnym problemem związanym z CDSS jest zmęczenie klinicystów alarmami. Alerty wywoływane przez CDSS mogą przytłoczyć opiekunów, którzy otrzymują również monity z innych systemów technologicznych. W badaniu skuteczności CDSS, zleconym przez Agency for Healthcare Research and Quality (AHRQ), stwierdzono, że niewłaściwe korzystanie z CDSS może być bardziej szkodliwe niż niewdrażanie CDSS w ogóle.