Heading

Ciągle porównujesz swojego psa do innych psów i masz wrażenie, że coś jest zdecydowanie nie tak, ale nie jesteś pewien co to jest. Twój pies ma nietypowe zachowania, jest powolny lub nie reaguje na twoje komendy tak, jakbyś sobie tego życzył.

Przed zdiagnozowaniem u swojego futrzanego przyjaciela upośledzenia umysłowego, powinieneś poddać go badaniom lekarskim, aby wykluczyć inne schorzenia lub choroby. Może się również okazać, że po prostu nie wyszkoliłeś psa wystarczająco dobrze.

Czy psy mogą być upośledzone umysłowo?

Tak i nie. Możesz rzeczywiście mieć psa niepełnosprawnego umysłowo, ale nie w sposób, w jaki myślisz.

Wielu rodziców psów szybko odwiedza swojego weterynarza, twierdząc, że ich pies jest autystyczny lub ma zespół Downa. Jednak nie może to być dalsze od prawdy.

Po pierwsze, autyzm nie jest upośledzeniem umysłowym, ale zaburzeniem neurorozwojowym, które zazwyczaj wpływa na życie społeczne danej osoby. Chociaż istnieją psy, które mogą wykazywać zachowania antyspołeczne, nie musi to oznaczać, że mają autyzm.

Psy są zwierzętami o wysokiej intuicji, wysokiej inteligencji i emocjach i nawet jeśli jesteśmy przyzwyczajeni do oglądania ich zawsze szczęśliwych i beztroskich, mogą istnieć powody, dla których szczęśliwy pies rozwija pewne zachowania.

Niektórzy twierdzą, że psy mogą być dotknięte zespołem Downa i że można rozpoznać fizyczne oznaki tego stanu na psie, na przykład psy urodzone z zezem, z płaskimi twarzami lub innymi „niezwykłymi” cechami.

Jednakże zespół Downa jest zaburzeniem genetycznym charakterystycznym dla rodzaju ludzkiego, ponieważ jest związany z liczbą naszych chromosomów i nie jest naukowo udowodniony u psów.

Pies „opóźniony umysłowo” to w większości przypadków pies dotknięty specyficznym schorzeniem, chorobą lub urazem, który prowadzi do rozwoju jednego lub więcej upośledzeń.

Komplikacje porodowe

Tak jak to się dzieje w przypadku porodu, niektóre psy mogą mieć trudności przy narodzinach, które prowokują warunki utrzymujące się przez całe życie. Zazwyczaj szczenię, które utknęło w kanale rodnym i nie otrzymywało tlenu wystarczająco długo, może rozwinąć się w tak zwanego opóźnionego szczeniaka.

Brak tlenu przy porodzie lub komplikacje podczas cesarskiego cięcia są częstymi sprawcami uszkodzeń neurologicznych u psów.

Zaburzenia neurologiczne

Psy mogą doświadczać lęku, depresji, paniki, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i innych problemów neurologicznych.

Stany te mogą uniemożliwić psom prowadzenie normalnego życia, ale czasami są dobrze kontrolowane za pomocą leków.

Lęk i depresja są szczególnie powszechne u psów, a zwłaszcza lęk separacyjny od właściciela, który jest widoczny u psów spędzających większość dnia samotnie w domu.

Depresja może wystąpić w przypadku dużych zmian w życiu psa, na przykład odejścia członka rodziny lub innego zwierzęcia domowego, przeprowadzki lub drastycznych zmian w ich codziennym życiu.

Zaburzenia te mogą prowadzić do nabywania przez psa nietypowych zachowań, które mogą stać się źródłem niepokoju dla właścicieli, ale nie oznacza to, że pies jest upośledzony umysłowo.

Uszkodzenia neurologiczne

Gdy Twój pies ulegnie wypadkowi i uderzy się w głowę, lub gdy zje coś toksycznego, może dojść do trwałych uszkodzeń neurologicznych.

Jest to najczęściej spotykane u psów, u których doszło do zatrzymania akcji serca lub oddechu, lub które zostały przywrócone do życia z pogranicza śmierci. Kiedy mózg pozostaje bez dopływu krwi i tlenu, nawet jeśli Twój pies w pełni wyzdrowieje, może nie być już taki sam pod względem psychicznym.

To zazwyczaj nie przeszkadza im w normalnym życiu, ale może być niepokojące dla rodziców zwierząt, którzy zauważają pojawienie się nietypowych zachowań, których ich pies nigdy wcześniej nie miał.

Uraz psychologiczny

Czasami właściciele psów nie są świadomi tego, co działo się z ich pupilami przed adopcją do domu i mogą pomylić uraz psychologiczny z opóźnieniem w rozwoju.

Psy, które wykazują zachowania antyspołeczne, boją się wszystkich z wyjątkiem członków rodziny i innych zwierząt domowych, z którymi spędzają większość czasu, mają dziwne wybryki, które odróżniają je od innych psów i sprawiają, że wydają się „powolne” lub „głupie”, są zazwyczaj produktem traumatycznego dzieciństwa.

Niektórzy ludzie są zdolni do robienia bardzo strasznych rzeczy, posuwając się nawet do eksperymentowania na zwierzętach. Niektóre psy są źle traktowane i maltretowane zanim zostaną sprzedane lub porzucone.

Kiedy zostaną ponownie adoptowane, pomimo tego, że są w kochającym domu, prawdopodobnie nie pozbędą się strachu i emocjonalnych blizn, co może sprawić, że będą postrzegane jako upośledzone umysłowo.

W większości przypadków te psy po prostu potrzebują całej miłości, jaką możesz im dać. Niektóre z nich mogą pokonać swoją traumę z czasem, inne będą ją nosić ze sobą przez całe życie. Ale wszystkie z nich będą wspaniałymi towarzyszami, które będą Cię kochać całym sercem, nawet jeśli nie zawsze będą w stanie to okazać.

Choroby

Mózg psa może ulec uszkodzeniu po poważnej chorobie lub infekcji. Nawet zjedzenie niewłaściwej rzeczy może uszkodzić jelita i pozwolić bakteriom jelitowym przedostać się do krwiobiegu, docierając do głównych organów i mózgu.

Zależnie od chorób, ogólnego stanu zdrowia psa i innych szczególnych okoliczności, jeśli pies zostanie w porę poddany leczeniu, istnieje szansa, że nie będzie miał trwałego uszkodzenia mózgu.

Zespół zaburzeń poznawczych

Nawet jeśli psy nie są dotknięte autyzmem i zespołem Downa jak ludzie, istnieją niestety pewne osłabiające warunki, które dzielimy z naszymi starymi szczeniakami, takie jak demencja.

Ta choroba jest bardzo powszechna u starych psów i nazywa się zespołem zaburzeń funkcji poznawczych (CDS), który jest wtedy, gdy mózg zaczyna się zmieniać z powodu wieku i powoduje szereg konsekwencji, takich jak:

– Utrata pamięci

– Niezdolność do rozpoznawania twarzy lub znajomych miejsc (nawet właścicieli)

– Utrata zdolności myślenia

– Niezdolność do zapamiętywania lub odpowiadania na zwykłe komendy

– Zapominanie innych wyuczonych zachowań

Pies dotknięty zespołem zaburzeń funkcji poznawczych zacznie wykazywać wiele objawów, które mogą nie być natychmiast rozpoznawalne jako CDC i mogą być mylnie uznane za upośledzenie umysłowe psa.

Wspólne objawy zespołu zaburzeń funkcji poznawczych obejmują:

– Brak apetytu

– Dezorientacja

– Utrata kontroli nad pęcherzem i jelitami

– Agresywność

– Nietypowe zachowania/głosy

– Niemożność skupienia uwagi

– Możliwa ślepota lub obniżony wzrok

– Brak reakcji z powodu głuchoty

Nawet jeśli podejrzewasz, że Twój pies może mieć problemy z powodu wieku, diagnoza CDC może być postawiona jedynie przez lekarza weterynarii po wykonaniu serii badań, które obejmują między innymi: badanie krwi, badanie wzroku i prześwietlenie.

Złą wiadomością jest to, że twój pies starzeje się ze wszystkim co pociąga za sobą podeszły wiek, dobrą wiadomością jest to, że twój pies nie jest upośledzony umysłowo i CDC jest uleczalne i podczas gdy nie można go wyleczyć, można go kontrolować za pomocą leków.

Jak sprawdzić czy twój pies jest opóźniony w rozwoju.

Teraz, gdy wiesz, że psy nie są opóźnione w rozwoju, ale „po prostu” dotknięte kilkoma warunkami i chorobami, możesz już zmierzać do lekarza weterynarii z powyższą listą, aby dowiedzieć się, co dokładnie jest nie tak z twoim zwierzakiem.

Jednakże rozważ to: jeśli twój pies nie słucha cię, nie uczy się twoich poleceń i jest trochę buntownikiem, to mogą to nie być objawy opóźnienia w rozwoju u psów: twój pies może być po prostu bardzo niezależny lub ty możesz być po prostu bardzo niezdarnym trenerem.

Jeśli zastanawiasz się, jak sprawdzić, czy Twój pies jest opóźniony w rozwoju, weź pod uwagę, że może on po prostu nie być opóźniony w rozwoju, nawet jeśli wykazuje zachowania, których Ty osobiście nie uważasz za przyjemne.

Każdy pies ma swoją osobowość i nie zawsze łatwo jest go wyszkolić, zwłaszcza jeśli adoptowałeś dorosłego psa. Wiele razy, kiedy słyszysz słowa „mój pies jest opóźniony w rozwoju”, osoba ta ma na myśli „nie wiem jak szkolić mojego psa i zrezygnowałem z prób” lub „mój pies ma bardzo głupie zachowania, których nie rozumiem”.

Twój pies, który jest zabawny lub robi dziwne rzeczy (o ile nie jest to coś niebezpiecznego jak zjadanie izolacji twojego domu) nie jest znakiem, że ma coś nie tak w głowie.

Pewnie prawdą jest, że nie wszystkie psy mają taką samą inteligencję (lub IQ, jeśli chcemy użyć terminu, który wszyscy znamy). Niektóre psy mogą być jaśniejsze od innych, ale nadal nie są opóźnione. A niektóre psy mogą być bardzo dobre w wykonywaniu poleceń, ale bardzo złe w innych rzeczach, lub na odwrót.

Jeśli martwisz się o szkolenie swojego psa, możesz zatrudnić profesjonalnego trenera, który nauczy go podstawowych poleceń, których możesz potrzebować w codziennym życiu. W przeciwnym razie, po prostu usiądź wygodnie i ciesz się dziwactwami swojego psa, ponieważ są szanse, że pewnego dnia będziesz za nimi najbardziej tęsknić.

Co powinieneś zrobić, jeśli twój pies jest niepełnosprawny umysłowo?

Psy, które cierpią z powodu lęku lub innych zaburzeń neurologicznych mogą być odpowiednio leczone. Terapie te nie zawsze gwarantują całkowite wyzdrowienie psa, ale pomogą mu zachować dobrą jakość życia.

To samo można powiedzieć o psach dotkniętych uszkodzeniami lub chorobami neurologicznymi. Czasami to, co nazywamy „opóźnieniem” wynika po prostu z podeszłego wieku. Skonsultuj się z lekarzem weterynarii, aby sprawdzić, jakie opcje są dostępne dla Twojego starego przyjaciela.

Jest wiele historii rodziców zwierząt i ich „powolnych” szczeniaków i wszyscy zgadzają się co do jednego: ich jedyne w swoim rodzaju psy są najsłodszymi i najbardziej kochającymi towarzyszami życia, jakich kiedykolwiek mieli.

Jeśli Twój pies jest trochę powolny lub zabawny, ale poza tym całkowicie zdrowy, nie martw się: będzie żył długo i szczęśliwie, tak jak wszystkie inne psy, tak długo, jak będzie miał Cię u swojego boku.

Jeśli Twój pies jest trochę powolny lub zabawny, ale poza tym całkowicie zdrowy, nie martw się: będzie żył długo i szczęśliwie, tak jak wszystkie inne psy, tak długo, jak będzie miał Ciebie u swojego boku.