Dahl określił je jako warunki „poliarchii”, używając terminu „demokracja” w odniesieniu do znacznie bardziej wymagającego ideału, który prawdopodobnie nigdy nie zostanie osiągnięty w rzeczywistości. Zob. Robert Dahl, Polyarchy: participation and opposition (New Haven, CT: Yale University Press, 1971), s. 3.
Jason Brownlee, „Authoritarianism after 1989”, Harvard International Review 31: 4, 2010, s. 47.
0
Steven Levitsky i Lucan Way, Competitive authoritarianism: hybrid regimes after the Cold War (New York: Cambridge University Press, 2010), s. 6, 5.
Cheibub et al., 'Demokracja i dyktatura', s. 71.
Geddes et al., 'Rozpad autokratyczny', s. 315.
3
W tym względzie odbiegają oni od Schumpetera, który wyraźnie odżegnywał się od koncepcji, że demokracja ma cokolwiek wspólnego z posiadaniem głosu przez demos lub z realizacją preferencji zbiorowych, a także od Przeworskiego, który rozumie demokrację jako nieagresywną procedurę regulacji konfliktu społecznego, nic więcej. Zob. Adam Przeworksi, 'Minimalist conception of democracy: a defense', in Ian Shapiro and Casiano Hacker-Cordon, eds, Democracy’s value (Cambridge: Cambridge University Press, 1999), pp. 23-55.
Zobacz np. Colin Hay, Why we hate politics (Cambridge: Polity, 2007); Pippa Norris, Democratic deficit: critical citizens revisited (Cambridge: Cambridge University Press, 2011); Russell Dalton, Citizen politics: public opinion and political parties in advanced industrial democracies (Washington DC: CQ Press, 2013).
Francesco Cavatorta, „The convergence of governance: upgrading authoritarianism in the Arab world and downgrading democracy elsewhere?”, Middle East Critique 19: 3, 2010, s. 217-32; Andrea Teti i Andrea Mura, „Convergent (il)liberalism in the Mediterranean? Some notes on Egyptian (post-)authoritarianism and Italian (post-)democracy”, European Urban and Regional Studies 20: 1, 2013, s. 120-27.
7
Schmitter i Karl, „What democracy is … and is not”, s. 76.
Philippe Schmitter, „The ambiguous virtues of accountability”, Journal of Democracy 15: 4, 2004, s. 59 n.1.
Anne Marie Choup, 'Changing norms of accountability: opportunities for democratic change', Politics 30: 3, 2010, pp. 160-67; Edmund Malesky i Paul Schuler, 'Nodding or needling: analyzing delegate responsiveness in an authoritarian parliament', American Political Science Review 104: 3, 2000, s. 482-502; Lily Tsai, Accountability without democracy (Cambridge: Cambridge University Press, 2007).
Patrz np. Jan Aart Scholte, „Civil society and the legitimation of global governance”, Journal of Civil Society 3: 3, 2007, s. 305-26; Marlies Glasius, „Does the involvement of global civil society make international decision-making more democratic?”, Journal of Civil Society 4: 1, 2008, s. 43-60; Adrienne Héritier i Dirk Lehmkuhl, „New modes of governance and democratic accountability”, Government and Opposition 46: 1, 2011, s. 126-44; Matthias Koenig-Archibugi i Kate Macdonald, „Accountability-by-proxy in transnational non-state governance”, Governance 26: 3, 2013, s. 499-522.
1
Harry Eckstein i Ted Gurr, Patterns of authority: a structural basis for comparative inquiry (New York: Wiley, 1975).
Robert Dahl, Przedmowa do teorii demokracji (Chicago: University of Chicago Press, 1956), s. 2, 48.
David Held, „The transformation of political community”, in Robert Dahl, Ian Shapiro and Jose Antonio Cheibub, eds, The democracy sourcebook (Cambridge, MA: MIT Press, 2003), p. 519.
Held, 'The transformation of political community', s. 521.
Patrz np. John Ruggie, Constructing the world polity (Londyn: Routledge, 1998); Robert Keohane, Power and governance in a partially globalized world (Londyn: Routledge, 2002); Liesbeth Hooghe i Gary Marks, „Unraveling the central state, but how?”, American Political Science Review 97: 2, 2003, s. 233-43; John Dryzek, Deliberative global politics (Cambridge: Cambridge University Press, 2006).
Emanuel Adler i Vincent Pouliot, „Praktyki międzynarodowe”, International Theory 3: 1, 2011, s. 5.
Theodore Schatzki, 'Introduction: practice theory', in Theodore Schatzki, Karin Knorr Cetina and Eike von Savigny, eds, The practice turn in contemporary theory (London: Routledge, 2001), pp. 15, 14.
Schatzki, 'Introduction', s. 14.
H.R.5949.-FISA Amendments Act Reauthorization Act of 2012, https://www.congress.gov/bill/112th-congress/house-bill/5949.
Nick Hopkins, 'UK gathering secret intelligence via covert NSA operation', Guardian, 7 czerwca 2013 r.; Philip Dorling, 'Australia gets „deluge” of US secret data, prompting a new data facility', Sydney Morning Herald, 13 czerwca 2013 r.; Philip Dorling, 'Snowden reveals Australia’s links to US spy web', Sydney Morning Herald, 8 lipca 2013 r.
See Marlies Glasius and Marcus Michaelsen, 'Illiberal and authoritarian practices in the digital sphere', International Journal of Communications, 2018 (forthcoming), for a more extensive discussion of NSA surveillance as a digital practice.
Schatzki, 'Practice Mind-ed Orders', in Schatzki et al., eds, The practice turn, s. 61.
Jednym z wyjątków jest Natalie Koch, 'Sport and soft authoritarian nation-building', Political Geography 13, 2013, pp. 42-51.
Rachel Stern i Kevin O’Brien, 'Politics at the boundary: mixed signals and the Chinese state', Modern China 38: 2, 2012, s. 191. Zob. też Kevin O’Brien i Lianjiang Li, Rightful resistance in rural China (Cambridge: Cambridge University Press, 2006), s. 66.
Dan Slater i Sofia Fenner, „State power and staying power: infrastructural mechanisms and authoritarian durability”, Journal of International Affairs 65: 1, s. 26.
Steven Heydemann and Reinoud Leenders, eds, Middle East authoritarianisms: governance, contestation, and regime resilience in Syria and Iran (Stanford, CA: Stanford University Press, 2013), s. 5.
Mark Bovens, „Analysing and assessing accountability: a conceptual framework”, European Law Journal 13: 4, 2007, s. 450.
Jennifer Rubenstein, „Accountability in an unequal world”, Journal of Politics 69: 3, 2007, s. 620-21 (podkreślenie w oryginale).
0
Bovens, „Analysing and assessing accountability”, s. 463-6.
Pragnę podziękować jednemu z anonimowych recenzentów za sformułowanie tego punktu.
Patrz np. Marcus Michaelsen, „Exit and voice in a digital age”, str. 248-64; Dana Moss, „The ties that bind”, str. 265-82; Nicole Hirt i Abdulkader Saleh Mohamed, 'By way of patriotism, coercion, or instrumentalization', pp. 232-47, all in Globalizations 15: 2; also the Central Asian Political Exiles database, https://excas.net/exiles/.
Patrz: Amy Gutmann i Dennis Thompson, Democracy and disagreement (Cambridge, MA: Harvard University Press, 1998), s. 95-127.
Senate Select Committee on Intelligence, Committee study of the Central Intelligence Agency’s detention and interrogation program, s. 5-7, 437-54, 462-99.
„Trump: Clinton can’t win Pennsylvania unless there’s cheating”, NBC News, 12 Aug. 2016; Ellen Powell, „Fact check: are illegal immigrants being let into the US to vote against Trump?”, Christian Science Monitor, 7 Oct. 2016. Na temat błędnie zinterpretowanej pracy badawczej stojącej za tymi roszczeniami, patrz Maggie Koerth-Baker, 'The tangled story behind Trump’s false claims of voter fraud', fivethirtyeight.com, 11 maja 2017 r., https://fivethirtyeight.com/features/trump-noncitizen-voters.
Robert Farley, 'Fact check: Trump sticks with bogus voter fraud claims', USA Today, 27 Nov. 2016; David Smith and Ben Jacobs, 'Trump plans „major investigation into voter fraud” amid groundless claims', Guardian, 25 Jan. 2017.
’White House defends Trump’s voter fraud claim', BBC News, 24 Jan. 2017.
’This Week transcript 2-12-17: Stephen Miller, Bob Ferguson i Rep. Elijah Cummings', ABC News, 12 Feb. 2017.
Julie Hirschfeld Davis, 'Trump picks voter ID advocate for election fraud panel', New York Times, 11 May 2017. Komisja śledcza została rozwiązana w styczniu 2018 r.
Center for Media and Communication Studies, Węgierskie ustawy medialne w Europie: ocena spójności węgierskich ustaw medialnych z europejskimi praktykami i normami (Budapeszt, 2012). Początkowo ustawa dotyczyła wszystkich mediów; pod naciskiem UE wyłączono z niej media drukowane i internetowe. Zob. Gabor Polyak, „Context, rules and praxis of the new Hungarian media laws”, in Armin von Bogdandy and Pal Sonnevend, eds, Constitutional crisis in the European constitutional area (Oxford: Hart, 2015), pp. 125-50.
’UN rights experts urge India to repeal law restricting NGOs' access to crucial foreign funding', press release, UN Office of the High Commissioner on Human Rights, Geneva, 16 June 2016; Vidhi Doshi, 'India accused of muzzling NGOs by blocking foreign funding', Guardian, 26 Nov. 2016.
Javier Corrales, 'Autokratyczny legalizm w Wenezueli', Journal of Democracy 26: 2, 2015, pp. 37-51.
Fareed Zakaria, „Rise of illiberal democracy”, Foreign Affairs 76: 6, 1997, s. 26.
Patrz np.np. Mikael Wigell, „Mapping „hybrid regimes”: regime types and concepts in comparative politics”, Democratization 15: 2, 2008, pp. 230-50; Sheri Berman, „The pipe dream of undemocratic liberalism”, Journal of Democracy 28: 3, 2017, s. 29-38.
Danilo Andres Reyes, 'The spectacle of violence in Duterte’s „war on drugs”', Journal of Current Southeast Asian Affairs 3, 2016, s. 111-37.
Jan-Werner Müller, What is populism? (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 2016), s. 3, 20. Zob. też Ivan Krastev, „The unraveling of the post-1989 order”, Journal of Democracy 27: 4, 2016, s. 88-98. Krastev wydaje się niekiedy utożsamiać nieliberalizm z populizmem.
Hannah Arendt, The origins of totalitarianism (New York: Harcourt, 1951); Karl Popper, The open society and its enemies (London: Routledge, 1945); Linz, Totalitarian and authoritarian regimes; Guillermo O’Donnell, Modernization and bureaucratic-authoritarianism: studies in South American politics (Berkeley: Institute of International Studies, University of California, 1973).
Patrz np. Giorgio Agamben, State of exception (Chicago: University of Chicago Press, 2005); Didier Bigo i Anastassia Tsoukala, eds, Terror, insecurity and liberty: illiberal practices of liberal regimes after 9/11 (Oxford: Routledge, 2008). Podejście praktycystyczne pozostaje agnostyczne co do tego, czy sekurytyzacja jest przyczyną, czy tylko uzasadnieniem tych praktyk, czy też jednym i drugim jednocześnie.
Uwagi autora
Niniejsze badania były wspierane przez projekt „Authoritarianism in a Global Age”, (http://www.authoritarianism-global.uva.nl/), finansowany przez Europejską Radę ds. Badań Naukowych (FP7/2007-2013), . Chciałbym podziękować moim kolegom z Uniwersytetu w Amsterdamie oraz trzem anonimowym recenzentom za ich przemyślane i zachęcające komentarze. Poprzednie wersje tego artykułu były prezentowane na First IDCAR Network Conference, Hamburg, 17-19 grudnia 2014 r., International Dimensions of Authoritarian Rule Workshop, czerwiec 2015 r., King’s College London, dział badawczy Democracy and Democratization w Wissenschaftszentrum Berlin, 29 czerwca 2015 r., oraz seminarium Authoritarianism from Afar, CERI-Sciences Po, 7 lipca 2017 r. Dziękuję wszystkim dyskutantom i uczestnikom za pomocne uwagi.
iv