Pytanie: „Czym jest Presbyterian Church of America (PCA) i w co wierzą?”
Odpowiedź: The Presbyterian Church of America, lub PCA, jest denominacją mainline w tradycji reformowanej, kalwińskiej. Prezbiteriański Kościół Ameryki jest jedną z konserwatywnych denominacji w ramach prezbiterianizmu. Ich siedziba znajduje się w Atlancie, w stanie Georgia, a samo wyznanie ma ponad 1450 kościołów i misji w USA i Kanadzie.
Wszystkie kościoły prezbiteriańskie, w tym Prezbiteriański Kościół Ameryki, mają swoje korzenie w XVI-wiecznej reformacji protestanckiej, a konkretnie w pracy Johna Knoxa w Szkocji i Jana Kalwina.
Prezbiteriański Kościół Ameryki został zorganizowany w grudniu 1973 r., kiedy grupa konserwatywnych prezbiterian odłączyła się od Prezbiteriańskiego Kościoła w Stanach Zjednoczonych (Południowych). Problemem był teologiczny liberalizm większej grupy – a konkretnie zaprzeczenie bóstwa Jezusa Chrystusa i nieomylności Biblii. W tym czasie nowa denominacja była znana jako National Presbyterian Church (Narodowy Kościół Prezbiteriański), ale w 1974 roku zmieniła nazwę na Presbyterian Church in America (PCA). W 1982 r. do Presbyterian Church in America dołączył Reformed Presbyterian Church, Evangelical Synod. Od momentu powstania, Presbyterian Church of America stara się być „wierny Pismu Świętemu, wierny zreformowanej wierze i posłuszny Wielkiej Komisji” („A Brief History of the Presbyterian Church in America”, http://www.pcanet.org/history/, dostęp 9/13/16).
Kościół Prezbiteriański w Ameryce kieruje się Biblią, Konstytucją Kościoła Prezbiteriańskiego w Ameryce, Westminsterskim Wyznaniem Wiary oraz Księgą Porządku Kościelnego. Konstytucja kościelna „podlega i jest podporządkowana Pismom Świętym Starego i Nowego Testamentu, nieomylnemu Słowu Bożemu” („What We Believe”, http://www.pcanet.org/beliefs/, dostęp 9/13/16). Księga Porządku Kościelnego zawiera regulaminy, które szczegółowo określają formę rządu kościelnego i inne obszary organizacji kościelnej.
Jak inne kościoły prezbiteriańskie, Prezbiteriański Kościół Ameryki praktykuje reprezentacyjną formę rządu kościelnego: członkowie wybierają prezbiterów (starszych), którzy tworzą regionalne prezbiteria i uczestniczą w Zgromadzeniu Ogólnym.
Prezbiteriański Kościół Ameryki jest przykładem zaangażowanych chrześcijan praktykujących kościelną separację. Kiedy ich macierzysta denominacja popadła w teologiczny liberalizm i uparcie zaprzeczała prawdzie biblijnej, wierni opuścili ją i utworzyli własną denominację. W ten sposób zachowali swój związek z historycznym prezbiterianizmem, uhonorowali teologię reformowaną, walczyli o wiarę (Judy 1:3) i zachowali dobre sumienie. Czasami lud Boży musi „wyjść od nich i być oddzielony” (2 Kor 6:17), i to właśnie uczynił Prezbiteriański Kościół Ameryki.