Heading

Delaware River, rzeka na zboczu Atlantyku w Stanach Zjednoczonych, spotykająca się z wodą śródlądową w Trenton, New Jersey, około 130 mil (210 km) powyżej ujścia. Jej całkowita długość (wliczając najdłuższą odnogę) wynosi około 405 mil (650 km), a rzeka odwadnia obszar 11,440 mil kwadratowych (29,630 km kwadratowych). Rzeka stanowi częściowo granicę między Pensylwanią i Nowym Jorkiem, granicę między New Jersey i Pensylwanią, a także, przez kilka mil, granicę między Delaware i New Jersey. Rzeka płynie zasadniczo w kierunku południowym.

Główna, lub zachodnia, gałąź wznosi się w hrabstwie Schoharie, Nowy Jork, w punkcie 1,886 stóp (575 metrów) nad poziomem morza. Rzeka głęboko wcina się w płaskowyż, aż wychodzi z Gór Catskill. Opuszczając góry i płaskowyż, rzeka płynie dolinami Appalachów, omija Góry Kittatinny, które przecina w Delaware Water Gap (narodowy obszar rekreacyjny) pomiędzy niemal pionowymi ścianami piaskowca, i przepływa przez obszar farm i lasów, aż ponownie wkracza na wzgórza w Easton w Pensylwanii. Od tego miejsca jest flankowana w odstępach przez wzgórza, a miejscami przez klify, w tym Nockamixon Rocks, długie na 3 mile (5 km) i wysokie na ponad 200 stóp (60 metrów). W Trenton znajduje się spadek o 8 stóp (2 metry).

Poniżej Trenton rzeka staje się szerokim, ślamazarnym wlotem do morza, z wieloma bagnami wzdłuż jej brzegów, rozszerzając się do jej estuarium, Zatoki Delaware. Jej głównymi dopływami w Nowym Jorku są rzeki Mongaup i Neversink, w Pensylwanii – rzeki Lehigh i Schuylkill, a w New Jersey – rzeki Musconetcong i Maurice. Główne miasta wzdłuż rzeki Delaware to Port Jervis (Nowy Jork); Easton, Filadelfia i Chester (Pensylwania); Trenton i Camden (New Jersey); oraz Wilmington (Delaware).

Handel był ważny na górnym biegu rzeki przed rozpoczęciem konkurencji kolejowej (1857). Z różnych wczesnych kanałów tylko dwa nadal miały znaczenie – kanał z Trenton do Nowego Brunszwiku, łączący rzeki Delaware i Raritan, oraz kanał łączący rzekę Delaware z zatoką Chesapeake. Międzypaństwowa Komisja Dorzecza Rzeki Delaware (Incodel) została utworzona w 1936 roku przez cztery stany leżące w zlewni rzeki (Nowy Jork, New Jersey, Pensylwania i Delaware) w celu kontrolowania i zapobiegania zanieczyszczeniu wody, planowania ochrony zasobów wodnych na użytek miast oraz planowania rozwoju wzdłuż biegu całej rzeki. W 1962 roku personel i aktywa Incodel zostały wchłonięte przez Delaware River Basin Commission (DRBC), organ utworzony rok wcześniej w celu zastąpienia jej. DRBC – w skład której weszli gubernatorzy czterech stanów dorzecza oraz inżynier wydziału regionalnego U.S. Army Corps of Engineers – była pierwszym równorzędnym partnerstwem pomiędzy rządami federalnymi i stanowymi w zarządzaniu dorzeczem. Aby ułatwić ruch na rzece, pogłębiono kanały z głębokiej wody w Zatoce Delaware do Filadelfii i z Filadelfii do Trenton.

Podczas rewolucji amerykańskiej, w noc Bożego Narodzenia w 1776 roku, George Washington i około 2 400 jego żołnierzy przekroczyli Delaware z Pensylwanii do New Jersey 9 mil (14 km) powyżej Trenton i skutecznie zaskoczyli brytyjskie oddziały heskie w ich zimowej kwaterze w Trenton.