Specjaliści z Kompleksowego Centrum Padaczki NYU Langone posiadają zasoby i doświadczenie w diagnozowaniu różnych rodzajów padaczki i zaburzeń napadowych występujących u dorosłych, jak również u dzieci.
Napad jest nadmiernym wzrostem aktywności elektrycznej w mózgu, który może powodować różne objawy, w zależności od części mózgu zaangażowanych. Objawy mogą obejmować nagłe i mimowolne szarpnięcie ręki, ramienia lub całego ciała. Osoby mające napad mogą opisać zapach palonej gumy, mieć dziwne uczucie w żołądku, słyszeć dzwonienie, które staje się głośniejsze, lub wpatrywać się w przestrzeń.
Termin „zaburzenie napadowe” jest często używany zamiennie z „padaczką”. Epilepsja jest zaburzeniem neurologicznym, które powoduje, że osoba ma dwa lub więcej niesprowokowanych napadów w odstępie ponad 24 godzin. „Nieprowokowane” oznacza, że napady nie są wywołane przez wyraźną przyczynę, taką jak odstawienie alkoholu, problemy z sercem lub hipoglikemia, czyli sytuacja, w której osoba ma bardzo niski poziom cukru we krwi.
Napady mogą być wynikiem genetyki lub stanów takich jak uraz mózgu, guzy, demencja lub udar. Często przyczyna jest nieznana.
Napady mogą trwać od kilku sekund do kilku minut. Niektórzy ludzie mogą doświadczać aury, czyli objawów ostrzegawczych, tuż przed rozpoczęciem napadu. Aura może obejmować zapachy, emocje lub doświadczenia psychiczne, takie jak poczucie déjà vu lub odczucia poza ciałem.
Aura może również powodować zmiany wizualne, takie jak ślepe lub ciemne plamy, jasne światła lub zniekształcenie kształtu lub rozmiaru obiektów. Osoba może słyszeć dźwięki lub głosy lub mieć wrażenie oddzielenia od swojego ciała.
Każda osoba w każdym wieku może rozwinąć padaczkę i napady. Padaczka jest bardziej powszechna u małych dzieci i u osób starszych niż 55 lat. Trzy miliony ludzi w Stanach Zjednoczonych ma padaczkę.
Historia medyczna i badanie fizykalne
Ponieważ lekarze rzadko są świadkami napadów, zbierają szczegółowy i dokładny wywiad medyczny, aby zdiagnozować padaczkę i odróżnić ją od innych schorzeń.
Specjaliści ds. padaczki w NYU Langone przeprowadzają badanie przedmiotowe i zadają pytania dotyczące napadu, w tym następujące:
- Jak zaczął się napad? Czy wystąpił jakiś czynnik wyzwalający?
- Jak długo trwał napad?
- Czy brak snu lub niezwykły stres poprzedzały epizod?
- Czy osoba, u której wystąpił napad, niedawno chorowała?
- Czy osoba ta przyjmowała jakiekolwiek leki, w tym leki dostępne bez recepty, alkohol lub nielegalne narkotyki?
- Co osoba ta robiła bezpośrednio przed napadem? Czy osoba ta leżała, siedziała, stała, podnosiła się z pozycji leżącej lub ćwiczyła?
- Czy osoba ta straciła przytomność lub stała się upośledzona umysłowo lub fizycznie?
- Jakiego rodzaju ruchy występowały – na przykład szarpanie, automatyczne żucie lub ruchy rąk, mruganie oczami, obracanie głowy na jedną stronę, utrata kontroli nad pęcherzem lub przygryzienie języka?
- Czy dana osoba zasnęła lub stała się zdezorientowana po napadzie?
Zaproszenie członka rodziny do zapisania informacji o napadzie może pomóc lekarzowi potwierdzić, że był to napad i określić jego rodzaj.
Ponieważ napad może być spowodowany zaburzeniami medycznymi, badanie fizykalne jest ważną częścią pierwszej konsultacji. Badanie i wyniki niektórych badań laboratoryjnych mogą powiedzieć lekarzowi, czy wątroba, nerki i inne układy narządów działają tak, jak powinny.
Lekarz używa również innych narzędzi diagnostycznych, w tym poniższych, aby ustalić, czy dana osoba ma padaczkę.
Badanie neurologiczne
To badanie może pomóc lekarzom określić, czy funkcje mózgu są zaburzone. Podczas badania neurologicznego neurolog NYU Langone ocenia funkcje umysłowe, takie jak zdolność do zapamiętywania słów i nazywania przedmiotów.
Ocenia on następnie Twoje zdolności poznawcze, siłę, czucie, odruchy, chód i koordynację. Pomaga to lekarzom zidentyfikować wzorce osłabienia lub utraty czucia i wykryć subtelne oznaki problemu neurologicznego.
Nasi lekarze mogą zlecić jedno lub więcej z następujących badań obrazowych, aby pomóc w rozpoznaniu padaczki i zaburzeń napadowych.
Elektroencefalografia
Jeśli lekarz podejrzewa, że przyczyną objawów jest padaczka, może zlecić wykonanie elektroencefalografii, czyli EEG. To narzędzie jest najbardziej specyficznym testem do diagnozowania padaczki, ponieważ rejestruje aktywność elektryczną mózgu.
EEG jest bezpieczną i bezbolesną procedurą, w której elektrody są nakładane na skórę głowy za pomocą specjalnej pasty lub usuwalnego kleju. Elektrody są połączone przewodami z aparatem EEG, który rejestruje aktywność elektryczną w mózgu przez 20 do 40 minut.
Ponieważ pomieszczenie jest ciche i często słabo oświetlone, możesz zasnąć podczas rutynowego badania EEG. Jest to idealne rozwiązanie dla diagnostyki, ponieważ EEG, które mierzy aktywność mózgu zarówno podczas czuwania, jak i snu, może dostarczyć dodatkowych informacji.
Podczas badania EEG technik może poprosić pacjenta o kilkakrotne otwarcie i zamknięcie oczu, świecić w oczy migającymi światłami lub poprosić o szybkie lub głębokie oddychanie. Czasami lekarz prosi pacjenta, aby nie zasnął w nocy przed wykonaniem EEG. Pozbawienie snu może zwiększyć prawdopodobieństwo, że fale padaczkowe lub aktywność elektryczna, która wskazuje na padaczkę, mogą być zarejestrowane w EEG.
Elektroencefalografia ambulatoryjna
Czasami wyniki rutynowego badania EEG są prawidłowe lub ujawniają tylko niewielkie, niespecyficzne ustalenia. U niektórych osób aktywność elektryczna, która wskazuje na padaczkę, występuje tylko raz na kilka godzin lub tylko po kilku godzinach snu, a rutynowe EEG może jej nie wychwycić. Lekarz może zażądać rozszerzonego zapisu, który obejmuje długie okresy czuwania i snu.
Ambulatoryjne EEG może zarejestrować do 72 godzin aktywności mózgu za pomocą specjalnego rejestratora, który jest nieco większy niż smartfon. Rejestrator ten pozwala na wykonywanie zwykłych, rutynowych czynności. Może być noszony na pasie, z przewodem biegnącym pod lub na zewnątrz koszuli.
Ambulatoryjne EEG może trwać od 24 do 72 godzin. Lekarz może poprosić pacjenta o prowadzenie dziennika aktywności podczas okresu badania. Większość rejestratorów ma przycisk „zdarzenie”, który można nacisnąć, jeśli wystąpią objawy napadu, takie jak uczucie „spacji” lub zdezorientowania.
Wideoelektroencefalografia
Monitorowanie wideo EEG pozwala lekarzowi zobaczyć zachowanie i aktywność mózgu. Jednoczesny dostęp do danych audio-wideo i EEG pozwala lekarzowi dopasować aktywność napadową w mózgu do objawów i działań pacjenta podczas napadu.
Za pomocą wideo EEG lekarz może potwierdzić, czy pacjent ma napad padaczkowy, a jeśli tak, to jakiego rodzaju i w jakiej lokalizacji w mózgu.
Zapisy wideo EEG mogą być stosowane zarówno w szpitalu, jak i w domu. Gdy pacjent przebywa w szpitalu, technicy mogą lepiej zadbać o jakość nagrania, a lekarze mogą bezpiecznie obniżyć dawkę leków lub zmniejszyć ilość snu, aby zwiększyć szanse na zarejestrowanie fal padaczkowych lub napadów.
Skanowanie MRI
Lekarz może zlecić skanowanie MRI – w którym pole magnetyczne i fale radiowe tworzą skomputeryzowane obrazy dwu- lub trójwymiarowe – aby lepiej obejrzeć strukturę mózgu. Skanowanie może wykazać wszelkie problemy, które mogą być przyczyną napadów. Rezonans magnetyczny zapewnia najbardziej szczegółowe i dokładne obrazy mózgu.
Tkografia komputerowa
Tkografia komputerowa jest rodzajem badania rentgenowskiego, które tworzy szczegółowe obrazy tkanek i organów wewnętrznych. Tomografia komputerowa może pomóc lekarzom zidentyfikować wszelkie nieprawidłowości w mózgu, które mogą być przyczyną napadów, takie jak tkanka bliznowata, guzy lub zniekształcone naczynia krwionośne. Mogą one również zidentyfikować wszelkie problemy z krążeniem płynu mózgowo-rdzeniowego.
TK nie jest tak szczegółowa jak MRI, ale wykonuje się ją szybko i może być pomocna w nagłych przypadkach. Są one również stosowane, gdy nie zaleca się wykonywania rezonansu magnetycznego, np. u osób, które używają pewnych urządzeń medycznych lub metalowych implantów.
Tomografia emisyjna pojedynczego fotonu
Tomografia emisyjna pojedynczego fotonu (SPECT) jest narzędziem obrazowania, które ujawnia przepływ krwi w mózgu.
Podczas badania niewielka ilość radioaktywnego związku jest wstrzykiwana w ramię osoby. Materiał ten przepływa do różnych regionów mózgu, a emitowane przez niego cząsteczki są mierzone. Duża ilość cząsteczek wskazuje na większy przepływ krwi w danym obszarze.
Wyniki badania są wyświetlane w postaci obrazu na monitorze komputera, przy czym różne kolory reprezentują różne poziomy przepływu krwi. Jeśli skanowanie jest wykonywane podczas napadu lub bezpośrednio po nim, może wykazać zwiększony przepływ krwi w obszarze mózgu, w którym wystąpił napad.
Komputery mogą porównać podstawowy skan SPECT z tym uzyskanym bezpośrednio po napadzie, aby lepiej pokazać, gdzie w mózgu wystąpił napad.
Skanowanie PET
Skanowanie PET wykorzystuje niewielkie ilości radioaktywnej glukozy lub cukru, wstrzykiwane dożylnie w celu uzyskania szczegółowego obrazu mózgu. Umożliwia to lekarzowi obejrzenie przepływu krwi i aktywności komórek mózgowych oraz określenie, jak dobrze mózg metabolizuje cukier.
Pomaga to lekarzowi określić, jak dobrze funkcjonuje mózg i zidentyfikować obszar mózgu, w którym występują napady ogniskowe. Obszary, które zużywają mniej cukru, są często tymi samymi częściami mózgu, w których występują napady.
Spektroskopia rezonansu magnetycznego
Spektroskopia rezonansu magnetycznego wykorzystuje urządzenie MRI do analizy molekularnych składników tkanki w określonym obszarze mózgu. Pomaga to lekarzom odróżnić napad od innego schorzenia, takiego jak zaburzenia metaboliczne, guz lub udar. Daje to również lekarzom inny sposób na obejrzenie tkanki, w której występują napady.
Funkcjonalny rezonans magnetyczny
Funkcjonalny rezonans magnetyczny wykorzystuje standardową maszynę MRI do pomiaru zmian w przepływie tlenu i krwi do określonego obszaru mózgu, podczas gdy dana osoba wykonuje określone zadania.
Podczas tego badania lekarz może poprosić Pana/Panią o powtarzalne wykonywanie zadania, takiego jak czytanie krótkiego fragmentu tekstu, wypowiadanie prostych słów lub poruszanie kciukiem. Obszar mózgu wykorzystywany do każdego zadania jest następnie zaznaczany na skanie.
Analizując te dane, lekarz może wskazać obszary mózgu, które są istotne dla języka, pamięci lub funkcji motorycznych, co jest ważne, gdy ludzie rozważają chirurgiczne leczenie napadów.
Magnetoencefalografia
Magnetoencefalografia jest techniką obrazowania wykorzystywaną do identyfikacji i analizy aktywności mózgu. Odbywa się to poprzez rejestrowanie i pomiar pól magnetycznych generowanych w mózgu.
Detektory umieszczone w pobliżu głowy rejestrują fale magnetyczne pomiędzy napadami, które są następnie odwzorowywane w trzech wymiarach na obrazie MRI lub CT mózgu danej osoby. Badanie to może pomóc lekarzom skupić się na części mózgu, w której występują napady i obejrzeć ją w trzech wymiarach. Może ono również pomóc w mapowaniu obszarów mózgu odpowiedzialnych za ruch, funkcje sensoryczne i język.