Heading

Przed Super Bowl w lutym, opublikowaliśmy dość obszerny przewodnik po tym, kiedy iść za 2, uproszczony do jednego nieco skomplikowanego (ale bardzo łatwego w użyciu, gdy już się go opanuje!) wykresu. Oprócz, miejmy nadzieję, demistyfikacji sposobu oceniania wielu sytuacji granicznych, zidentyfikowaliśmy kilka dość jasnych przypadków, w których trenerzy NFL powinni zdecydować się na 2, ale tego nie robią. Ever.

Miałem oczywiście nadzieję, że drużyny to przeczytają (lub same się zorientują) i że zobaczymy natychmiastową i kataklizmiczną zmianę w strategii 2-punktowej – jak pójście za 2 punkty, gdy przegrywamy 4, 8 lub 11 punktami po zdobyciu przyłożenia (które są nie tylko prawdziwymi przypadkami, ale takimi, które są zazwyczaj jasne i znaczące). Ale, niestety, nie ma tego szczęścia.

Logika jest dość prosta: Jeśli możesz oszacować szanse swojej drużyny na wygraną przy X punktach przewagi/deficytu (X punktów to liczba punktów przewagi lub porażki po przyłożeniu) oraz szanse na wygraną przy X+1 i X+2, decyzja wynika z prostej arytmetyki. W rzeczywistości, biorąc pod uwagę, że próby 2-punktowe i próby extra-punktowe z linii 15 jardów (zgodnie z nowymi zasadami wprowadzonymi w 2015 roku) mają teraz mniej więcej taką samą oczekiwaną wartość punktową (obie około 0,95 punktu), wybór jest łatwiejszy niż kiedykolwiek. Po prostu oblicz (lub oszacuj):

• Poprawa procentu zwycięstw, jeśli twój margines punktowy zmieniłby się z X na X+1.
• Poprawa procentu zwycięstw, jeśli twój margines punktowy zmieniłby się z X+1 na X+2.

Jeśli pierwsza liczba jest większa, kopnij dodatkowy punkt. Jeśli druga, przejdź na 2.

Teraz możesz oszacować lub wyczuć te różnice samodzielnie, w locie, lub możesz użyć wymyślnego modelu prawdopodobieństwa zwycięstwa, jak my,1 ale logika jest taka sama.

Oczywiście, poszliśmy trochę dalej – nasz wykres wykorzystuje wiele zestawów założeń, aby stworzyć zakres dla każdego scenariusza obejmujący drużyny, które są relatywnie lepsze lub gorsze w konwersji 2-punktowej niż nasz punkt odniesienia. Na wypadek gdybyś przegapił, oto wykres:2

Krótka uwaga dotycząca czytania tego wykresu: Może on wyglądać trochę „głośno”, ale to cecha pozwalająca na błyskawiczne wyszukiwanie scenariuszy. Aby uzyskać szybkie przybliżenie, należy najpierw spojrzeć na minikartę odpowiadającą różnicy punktów (po przyłożeniu). Jeśli ćwiartka, w której się znajdujesz, jest w kolorze jasnofioletowym, prawdopodobnie chcesz kopnąć; jeśli jest w kolorze jasno pomarańczowym, prawdopodobnie powinieneś to zrobić. Jeśli się spieszysz, możesz na tym poprzestać i być w całkiem przyzwoitej formie.

Przez pierwsze dwa tygodnie tego sezonu NFL, drużyny trafiły za 2 (z linii 2 jardów) w sumie osiem razy. Co ważniejsze, z 30 razy, o których liczby mówią, że powinni byli pójść za 2, zrobili to tylko cztery razy, co daje wskaźnik 13 procent. Od 2015 roku, w sezonie regularnym i playoffach, drużyny, które powinny były pójść za 2 zrobiły to około 15 procent czasu.

Teraz oczywiście możliwe jest, że niektóre drużyny są lepsze lub gorsze w pójściu za 2 niż średnia, ale nie jest możliwe, że 85 procent drużyn jest gorszych niż średnia. Obliczyłem również jak często drużyny powinny „ewidentnie” trafiać za 2 – czyli w sytuacjach, w których powinny trafiać nawet jeśli są relatywnie kiepskie w próbach 2-punktowych3 – i takich przypadków było 16 do Tygodnia 2:4

Drużyny podjęły prawidłową decyzję w czterech z tych 16 przypadków, co daje 25-procentowy wskaźnik. (Dla porównania: Od 2015 roku, sezonu regularnego i playoffów razem wziętych, drużyny poszły za 2 punkty 27 procent czasu w scenariuszach „clear go”.)

Oczywiście, decyzja będąca jednoznaczna nie oznacza, że ma ona całe znaczenie, ale zauważcie, że nawet wśród decyzji o najbardziej znaczących konsekwencjach, drużyny wciąż regularnie dokonują złych wyborów (najprawdopodobniej z powodu trzymania się sztywnego i przestarzałego systemu Dicka Vermeila, który prowadzi je do powtarzania tych samych błędów w kółko). W szczególności, wspomniane wcześniej scenariusze, w których drużyna traci 4, 8 lub 11 punktów, są zarówno dość jasne, jak i ważne.

Innym ważnym przypadkiem jest sytuacja, w której drużyna zdobywa punkty, aby zdobyć 2 punkty: Go for 2! To może wydawać się oczywiste, ale od 2015 r. drużyny w takiej sytuacji zdecydowały się na kopnięcie dodatkowego punktu dopiero w czwartej kwarcie (raz, co jest zdecydowanie zbyt wiele razy), a także zrobiły to o połowę rzadziej w trzeciej kwarcie (6 z 12, i nadal bardzo źle) i 77 procent czasu w drugiej kwarcie (10 z 13, i nadal dość źle, zwłaszcza dla tak wczesnej decyzji).

W tym sezonie drużyny, które spóźniły się o 4, 8 lub 11 punktów, utrzymują się na poziomie 0 procent, próbując zdobywać punkty pięć razy na pięć, kiedy „ewidentnie” powinny były po nie sięgnąć. Oznacza to, że w ciągu ostatnich trzech sezonów, trafili je dokładnie zero razy na 105 szans.

Nieco jaśniejsze jest to, że drużyny dwukrotnie w tym sezonie traciły 2 punkty po przyłożeniu – obie w trzeciej kwarcie – i w obu przypadkach poprawnie próbowały doprowadzić do remisu! To jeszcze nie rewolucja – to nawet nie są strzały. Ale może, tylko może…