Mówię poważnie, niekończące się wysepki, zatoki, brzegi i zatoki są rozrzucone tak kusząco blisko Florydy, że wydaje się to małym cudem, że przynajmniej część tego, co jest teraz Bahamami nigdy nie została włączona do pełnego posiadania Stanów Zjednoczonych.
Odpowiedzi są tam. Każdy może zagłębić się we wpis na wikipedii dotyczący Bahamów i zobaczyć dlaczego. Pułkownik Andrew Deveaux, lojalista wobec Korony Brytyjskiej, odzyskał Bahamy od Hiszpanów pod koniec XVIII wieku. Był rok 1782 i Brytyjczycy przegrywali walkę z amerykańskimi kolonistami. Bahamy stały się jednak przystanią dla tych lojalistów, którzy chcieli uciec przed potępieniem w nowo powstałych Stanach Zjednoczonych (stosunkowo słabo zaludnione wyspy były już domem dla niewielkiej brytyjskiej populacji, która wyemigrowała z Bermudów).
Już sześć lat wcześniej Stany Zjednoczone próbowały zdobyć dla siebie bahamską stolicę, Nassau. Mniej znana „Bitwa o Nassau” była tak naprawdę pierwszym wypadem do boju dla marynarki wojennej i piechoty morskiej o ówczesnej nazwie „Continental”. Tak, dobrze zrozumiałeś – pierwsze działania naszej marynarki wojennej miały miejsce na pięknych plażach Bahamów. W rzeczywistości Fort Montagu, fort, który Marynarka Wojenna i Marines najechali w ciągu tych dwóch tygodni „okupacji”, wciąż stoi i można go zwiedzić w każdej chwili, gdy ma się dość siedzenia na perłowo białym piasku lub moczenia się w czystych turkusowych wodach.
Marynarka Wojenna ponownie najechała Fort Montagu pod dowództwem kapitana Johna Rathbuna w 1778 roku, ale to byłby ostatni z amerykańskich zagrożeń na bahamskiej ziemi (er, piasku). Hiszpanie przejęli kontrolę nad wyspami na krótki czas, zanim, jak wspomniano, wróciły one pod panowanie brytyjskie pod wodzą DeVeaux. Bahamy posłużyły Amerykanom jedynie jako miejsce nalotu na broń – warto jednak zwrócić uwagę na to, jak mało Bahamom zagrażał tak bliski sąsiad.
Prawie 10% dzisiejszych Bahamczyków ma europejskie pochodzenie, podczas gdy większość pozostałych pochodzi z Afryki, wyrwanych ze swoich pierwotnych domów w okresie intensywnego handlu niewolnikami. W rzeczywistości wielu niewolników szukało schronienia (wraz z lojalistami Korony) na Bahamach. Dziś Bahamy można porównać do Kanady w jej politycznych relacjach z Wielką Brytanią, jako że obie rezydują w ramach Wspólnoty Narodów, z królową Elżbietą II jako panującym monarchą.
Ciekawe jest to, że Key West leży około 60 mil od krawędzi stałego lądu Florydy na Przylądku Sable (w niezaludnionych Everglades nie mniej). Przestrzeń pomiędzy Miami Beach a wyspą Bimini, najbardziej wysuniętą na zachód wyspą Bahamów, wynosi około 50 mil. W rzeczywistości, 64 mile od wybrzeży West Palm Beach pozwolą Ci dotrzeć do krawędzi Grand Bahama Island, gdzie znajduje się popularna miejscowość Freeport. To naprawdę niesamowite, że przy tak niewielkich odległościach, Bahamy zdołały uchronić się przed przejęciem przez Amerykanów (lub Hiszpanów). Jest nawet prom do Grand Bahama z Fort Lauderdale – jedyny prom jaki znam, który łączy USA z innym krajem, poza promami do Kanady (prom z Tampa do Meksyku był dyskutowany). Nie było też mowy o tym, że ten sam dostawca promów oferuje usługi do jeszcze bliższego (ale mniej turystycznego) Bimini, ale te plany jeszcze nie doszły do skutku.
Dzięki swojemu brytyjskiemu powiązaniu, Bahamy są z łatwością odwiedzane przez amerykańskich turystów. British Airways oferuje drogie non-stop trasę z Londynu bezpośrednio do Nassau (można znaleźć teraz za około 1200 dolarów + USD). Porównaj to z USA, gdzie ceny lotów w obie strony do stolicy wahają się od 200 do 400 USD w zależności od miejsca zamieszkania. Miło jest zobaczyć bezpośredni lot jest świadczona dla klientów z Wielkiej Brytanii, choć. Poza tymi, którzy mieszkają na Hawajach, bezpośrednie loty do amerykańskich terytoriów Guam, Marianów Północnych i Samoa Amerykańskiego są zazwyczaj osiągalne tylko poprzez duże koszty i czas podróży dla amerykańskich turystów.