Piszemy, aby podziękować Hannon et al. za ich zainteresowanie (referencja Hannon, Thomas i Siu1) naszą ostatnią pracą, w której opisaliśmy zmiany antropometryczne przed rozpoczęciem programu dla programu społecznościowego Parenting, Eating and Activity for Child Health (PEACH) QLD (referencja Moores, Miller i Daniels2). W swoim liście wskazali kilka słabych punktów w projekcie badania, w tym brak grupy kontrolnej i możliwość wystąpienia efektu regresji do średniej (RTM) wynikającego z błędu selekcji. Przyznajemy, że istnieją ograniczenia w tym i innych projektach badań wdrożeniowych, niemniej jednak uważamy, że nasze ustalenia są ważne i w tym miejscu przedstawiamy dalsze szczegóły dotyczące naszych danych, aby wzmocnić podstawy naszych wniosków.
Hannon i wsp. zasugerowali, że nasze zmiany w BMIz mogą być wyjaśnione wyłącznie przez RTM, który może powstać wszędzie tam, gdzie występują losowe fluktuacje zmiennych biologicznych i gdzie istnieje błąd związany z ich pomiarem (referencje Twisk, Bosman i Hoekstra3). W związku z tym podjęliśmy odpowiednie kroki, aby zmaksymalizować dokładność pomiarów antropometrycznych przed i po programie, w tym protokoły minimalizujące wewnątrz- i międzyprzedmiotowy błąd pomiaru (referencja Moores, Miller i Perry4), a także wykluczyliśmy biologicznie niewiarygodne z-scores BMI(5). To jednak nie zapobiegnie włączeniu niektórych dzieci z nadwagą, które zostały ocenione w kierunku wysokiego punktu ich naturalnej zmienności masy ciała, a zatem potencjał dla efektu RTM, w którym bardziej ekstremalne wartości populacji mają większy potencjał do regresji w kierunku średniej, gdy mierzone ponownie (odniesienie Morton i Torgerson6).
W naszym opublikowanym artykule, nasza populacja obejmowała tylko dzieci powyżej zdrowej wagi przed programem i nie badała zmian w BMIz przez poziom nadwagi. Jednak wcześniej opisaliśmy zmiany dokonane podczas programu PEACH QLD, które obejmowały dzieci o zdrowej wadze jako część uniwersalnego podejścia do promocji zdrowego stylu życia wśród dzieci (referencje Croyden, Vidgen i Esdaile7). W obecnym badaniu zmiana BMIz u dzieci o zdrowej wadze ze sparowanymi danymi przed i po programie (n 58) wyniosła -0-02 (z 0-32 do 0-31). Było to w porównaniu ze zmianami BMIz przed rozpoczęciem programu dla dzieci, które zostały sklasyfikowane (referencje Cole i Lobstein8) jako dzieci z nadwagą (-0-13), otyłe (-0-10) lub chorobliwie otyłe (-0-11) przed rozpoczęciem programu. Ten brak tendencji do większych redukcji BMIz wraz ze wzrostem ciężkości nadwagi z samej definicji zmniejsza prawdopodobieństwo obecności jakiegokolwiek efektu RTM. Ponadto, mierzyliśmy również poprawę w ważnych zmiennych behawioralnych, a mianowicie samoskuteczności rodzicielskiej, a dieta dziecka i zachowania aktywności, że a priori hipotezę pośredniczyłby zmniejszenie BMIz. Uważamy, że dane te zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia prawdziwego efektu interwencji, a nie takiego, który powstał wyłącznie jako artefakt statystyczny. Nie możemy jednak wykluczyć, że obserwowane zmiany mogły być spowodowane innymi czynnikami, zważywszy na brak grupy kontrolnej (np. efekt Hawthorne’a (referencje McCambridge, Witton i Elbourne9) lub konfundacja z innych niemierzonych czynników).
Pytania ewaluacyjne w programie PEACH QLD zostały zaczerpnięte z ram Reach, Effectiveness, Adoption, Implementation, and Maintenance (RE-AIM) (odniesienie Glasgow, Vogt i Boles10), dla których wskaźniki skuteczności programu obejmowały zmiany w wynikach antropometrycznych dzieci oraz raportowane przez rodziców odżywianie dzieci, aktywność fizyczną i zachowania sedenteryjne (odniesienie Moores, Miller i Perry4). Podczas gdy projekt przed-po ogranicza możliwość interpretacji naszych danych, mamy również nadzieję, że ta dyskusja przyniesie korzyści innym osobom pracującym w naukach o tłumaczeniu i wdrażaniu, aby docenić potencjalne ograniczenia w ocenie niekontrolowanych, zakrojonych na szeroką skalę badań społecznościowych programów zdrowia publicznego wdrażanych w rzeczywistych warunkach. Badanie PEACH QLD nadal jednak pozostaje cennym przykładem badań wdrożeniowych, a opisywanie wyników przed-po zakończeniu realizacji programów na dużą skalę w społeczności lokalnej stanowi ogromną wartość i dostarcza ogromnej wiedzy. Konieczne są dalsze badania w celu zidentyfikowania skutecznych i skalowalnych rozwiązań w zakresie otyłości u dzieci i jasne jest, że zrównoważenie uwagi badawczej zarówno na zdrowie, jak i wyniki wdrażania jest kluczem do postępu w powszechnej dostępności usług zarządzania otyłością u dzieci dla rodzin.