Podług własnej relacji, Jerry McAuley był łobuzem i poważnym oszustem.
Urodzony w ubogiej Irlandii i wysłany do Nowego Jorku w wieku 13 lat, stał się pijakiem i piratem rzecznym, który często odwiedzał sklepy z rumem i burdele na Water Street, jednej z najgorszych dzielnic Manhattanu sprzed wojny secesyjnej.
W wieku 19 lat został skazany za rozbój na autostradzie i trafił do Sing Sing w latach 50-tych XIX wieku. McAuley nauczył się czytać i pisać, a w więzieniu odnalazł religię, jak wyjaśnił w autobiograficznym szkicu.
Po wyjściu na wolność siedem lat później, w 1864 roku, powrócił na Water Street – i po kilku nawrotach przestępczości postanowił zmienić swoje postępowanie i pomagać ludziom takim jak on sam wyprostować ich życie.
W 1872 roku odnowił byłą salę taneczną przy Water Street 316 i nazwał ją Misją Jerry’ego McAuleya.
Ta „pomocna dłoń dla mężczyzn” była jedną z wielu misji religijnych w mieście, która miała na celu pomagać ludziom w dołku, oferując im żywność, szkolenia zawodowe i zakwaterowanie poprzez spotkania modlitewne i studiowanie Biblii.
McAuley’s effort was similar, except in one crucial way: he accepted everyone.
W czasie, gdy coraz więcej misji i towarzystw dobroczynnych poświęcało się pomocy ubogim, panowało przekonanie, że tylko „zasłużeni ubodzy” powinni otrzymywać pomoc charytatywną.
Tak zwani niezasługujący na pomoc ubodzy – uciekinierzy i przestępcy – byli zdani sami na siebie. A dzięki panice z 1873 roku było o wiele więcej zasługujących i niezasługujących biednych, którzy desperacko potrzebowali pomocy.
„Nikt, jakkolwiek nędzny, jakkolwiek pogrążony w grzechu, nie jest nigdy odwrócony; pomocna dłoń jest wyciągnięta do wszystkich, a najbardziej nikczemny wyrzutek czuje się mile widziany i jest przekonany, że wciąż jest szansa na zbawienie”, napisał James D. McCabe, Jr. w swojej książce New York by Gaslight z 1882 roku.
Misja McAuleya zyskała rozgłos w całym mieście, a wielu zamożnych nowojorczyków zapewniło jej wsparcie finansowe.
W latach 80-tych XIX wieku McAuley i jego żona założyli misję na West 32nd Street w Tenderloin o nazwie McAuley’s Cremorne Mission, aby pomóc prostytutkom i innym „upadłym” kobietom zmienić ich życie.
McAuley nie żył zbyt długo. Zmarł w 1882 roku na gruźlicę, którą zaraził się podczas pobytu w Sing Sing. Jego misja istnieje do dziś jako New York Rescue Mission.
Jest również upamiętniony na fontannie z 1913 roku na Greeley Square, z napisem: „Temu, kto jest spragniony, dam z fontanny wody życia darmo.”