Definicja Epistolary
Epistolary pochodzi od greckiego słowa, epistolē, które oznacza „list”. Epistolary to gatunek literacki odnoszący się do listów, w którym pisarze używają listów, dzienników i wpisów do pamiętników w swoich dziełach, lub opowiadają swoje historie lub dostarczają wiadomości poprzez serię listów. Chociaż zwykły format epistolarny jest listy, pisarze czasami używają innych form dokumentów, takich jak wycinki z gazet i wpisy do pamiętników. Ostatnio pisarze używają również dokumentów elektronicznych, takich jak e-maile, blogi, audycje radiowe i nagrania.
Przykłady epistolarne w literaturze
Przykład #1: The Color Purple (By Alice Walker)
Alice Walker’s novel The Color Purpl, jest dobrym przykładem powieści epistolarnej, w której zubożała czarna nastolatka, Celie, opowiada swoją historię poprzez pisanie listów zarówno do swojej siostry, jak i do Boga. Czytelnicy mogą tu poznać trudne życie Celie poprzez jej słowa i bezpośrednie doświadczenia, z którymi się zetknęła. Alice Walker postanowiła pozwolić czytelnikom poznać tę historię za pomocą głosu Celie, dając jej siłę, której nie mogłaby mieć w codziennym życiu. Jednak w filmowej adaptacji tej powieści, te listy odbiły się echem poprzez monologi postaci.
Przykład #2: Frankenstein (By Mary Shelley)
Mary Shelley rozpoczęła swoją pierwszą powieść, Frankenstein, w formie listów. Używa trzech narracji lub perspektyw, które pozwalają czytelnikom wyrobić sobie zdanie na temat narracji. Pierwszym narratorem jest Robert Walton, który przedstawia swój punkt widzenia na temat Victora. Robert zapisuje wyznania i narrację Wiktora, gdy ten umiera. Drugim narratorem jest sam Victor, który przedstawia swój punkt widzenia na temat Waltona. Wreszcie stwór przerywa Victorowi i czytelnik otrzymuje jego punkt widzenia. To Walton rozpoczyna i kończy tę powieść, odnosząc się do serii wydarzeń poprzez listy do siostry, tworząc napięcie poprzez użycie słowa „demon”. The letters of Victor and the monster’s perspective on the other hand, give frames to the main body of the narrative.
Example #3: Dracula (By Bram Stoker)
Bram Stoker has employed epistolary format in his successful and widely recognised novel nineteenth century, Dracula. Autor skompilował całą powieść w formie listów, wycinków z gazet, wpisów do dziennika, notatek lekarskich, telegramów i dzienników okrętowych. Narratorami tej powieści są bohaterowie, którzy uzupełniają ją wycinkami z gazet, relacjonując różne wydarzenia. Chociaż ta powieść czerpie z formy listów, zmniejsza koniec narracji.
Przykład #4: Pamela (Samuel Richardson)
Pamela Samuela Richardsona jest kolejnym godnym uwagi przykładem takich powieści, w których można znaleźć urządzenie epistolarne. W tej powieści, Pamela próbuje uciec od swojego lubieżnego pana, pana B. Ilekroć jej pan próbuje ją uwieść, wyraża ona swoje niepewności do zubożałych rodziców, pisząc do nich listy. Pan B., jednak, przechwytuje jej listy, i daje rodzicom złe informacje, przesuwając ją do innej posiadłości, a tam zaczyna pisać dziennik, mając nadzieję, że pewnego dnia będzie ona wysłać go do swoich rodziców. Pod koniec pani Jewkes znajduje listy pisane przez Pamelę i daje je panu B., który uświadamia sobie pobożny charakter Pameli, zmienia zdanie i postanawia się z nią ożenić.
Przykład #5: Pamiętnik młodej dziewczyny (Anne Frank)
Nastoletnia dziewczyna, Anne Frank, napisała Pamiętnik młodej dziewczyny, rejestrując swoje doświadczenia podczas II wojny światowej. Opisuje swoje uczucia i myśli, włączając w to niektóre ważne i niektóre błahe szczegóły. Po miesiącu pisania tego pamiętnika, Anne wraz z członkami rodziny została zmuszona do ukrycia się w jakimś budynku w Amsterdamie, aby uniknąć prześladowań religijnych z rąk nazistów. Wszyscy zginęli w 1944 roku, z wyjątkiem jej ojca Otto Franka, który opublikował jej pamiętnik w 1947 roku. Pamiętnik Anny Frank pozwala czytelnikom na wgląd w jej uczucia i myśli w trudnych chwilach. Jest również niezwykły w tym, że Anne opisuje swoje marzenia i nadzieje poprzez kontekst historyczny.
Funkcja epistolarna
Forma epistolarna może dodać realizmu do narracji, ponieważ imituje rzeczywiste działania życiowe. Dzięki temu jest w stanie opisać różne punkty widzenia. Podstawową funkcją tej formy pisarskiej jest umożliwienie czytelnikom poznania uczuć i myśli bohaterów, a także nawiązanie bezpośredniego kontaktu z wydarzeniami za pośrednictwem listów bez ingerencji autora. Technika ta sprawia, że utwór literacki staje się dla czytelnika prawdziwym przeżyciem. Ponadto, przedstawienie wydarzeń z różnych punktów widzenia nadaje opowieści weryzm i wymiar.