Słowo ketchup pochodzi od chińskiego słowa Hokkien kôechiap, oznaczającego marynowaną rybę w zalewie lub sosie. Używano go w całych Chinach i Azji Południowo-Wschodniej (w tym w Indonezji i Malezji) do wzmacniania pikantnego smaku potraw.
Zgodnie z history.com, tradycyjnymi i powszechnymi składnikami tej sfermentowanej pasty były rybie wnętrzności, produkty uboczne mięsa i soja.
Już w 300 r. p.n.e, ketchup rozpoczął swoją transformację, gdy brytyjscy kupcy w latach 1700-tych przywieźli go do Wielkiej Brytanii. W miarę jak Brytyjczycy eksperymentowali z „udoskonalaniem” sosu, ketchup stawał się coraz bardziej popularny. W książkach kucharskich zaczęły się nawet pojawiać przepisy na ketchup.
Kiedyś prosty sos rybny miał teraz wiele różnych składników, takich jak ostrygi, cytryny, małże, orzechy włoskie i brzoskwinie, z których niektóre były gotowane lub pozostawione do siedzenia z solą. Jednak nie zawierał już samej ryby.
Tak długo, jak był to „przyprawiony sos”, aromatyzowany przyprawami takimi jak cynamon, gorczyca lub cayenne, był uważany za ketchup.
Ale co z pomidorami?
Pomidory nie zostały włączone do ketchupu aż do 1812 roku, ponieważ pomidory były często mylone z trującymi jagodami psianki nocnej występującymi w Wielkiej Brytanii. Zarówno Brytyjczycy, jak i Amerykanie byli początkowo odporni na pomysł ketchupu pomidorowego, sceptycznie podchodząc do pomidorów jako bezpiecznej żywności do spożycia.
W latach 30. XIX wieku dr John Cook Bennett z Ohio ogłosił, że ketchup pomidorowy jest uniwersalnym lekiem zwalczającym biegunkę i niestrawność. Pod koniec XIX wieku ketchup, z pomocą niezbyt godnego zaufania lekarza, stał się popularny i pojawił się w wielu amerykańskich domach.
Wiele firm próbowało skomercjalizować produkcję ketchupu. Jednak ze względu na brak kontroli jakości, często zawierał on pleśń, drożdże, zarodniki i bakterie, z których część była śmiertelna.
Co gorsza, niektóre z używanych składników, takie jak smoła węglowa lub konserwanty, takie jak kwas borowy, były bezpośrednio szkodliwe dla zdrowia.
Jak Heinz wyszedł na prowadzenie?
Wśród wielu konkurentów ketchupu pomidorowego, Henry J. Heinz wyszedł z triumfem, gdy jego główny naukowiec ds. żywności G.F. Mason opracował ketchup bez konserwantów (a tym samym mniej śmiercionośny ketchup) do produkcji.
Heinz ostatecznie pokonał konkurentów i stał się wiodącym ketchupem pomidorowym, a jego etykieta „57” pojawiła się w zdecydowanej większości amerykańskich domów.
Od skromnych azjatyckich początków do wszechobecności w dzisiejszych czasach, ta pomidorowa mikstura znalazła swoje stałe miejsce w nowoczesnych amerykańskich spiżarniach.