Fosgen, zwany także chlorkiem karbonylu, bezbarwny, chemicznie reaktywny, silnie toksyczny gaz o zapachu przypominającym zapach stęchłego siana, stosowany w produkcji organicznych związków chemicznych, barwników, żywic poliwęglanowych i izocyjanianów do produkcji żywic poliuretanowych. Po raz pierwszy stał się znany podczas I wojny światowej, kiedy to był używany, sam lub zmieszany z chlorem, przeciwko żołnierzom. Wdychanie powoduje poważne uszkodzenie płuc, a pełne efekty pojawiają się kilka godzin po ekspozycji.
Pierwszy raz przygotowany w 1811 r., fosgen jest wytwarzany w reakcji tlenku węgla i chloru w obecności katalizatora. Może powstać w wyniku rozkładu termicznego chlorowanych węglowodorów, np. gdy czterochlorek węgla (q.v.) jest używany jako gaśnica. Fosgen w stanie gazowym, o gęstości około trzy i pół raza większej od gęstości powietrza, skrapla się w temperaturze 8,2° C (46,8° F); zwykle jest przechowywany i transportowany jako ciecz pod ciśnieniem w butlach stalowych lub jako roztwór w toluenie. Z wodą fosgen reaguje, tworząc dwutlenek węgla i kwas solny.