Esencją open range było swobodne wypasanie bydła na milionach nieogrodzonych akrów ziemi publicznej. To było możliwe, aby stać się bogatym podnosząc bydło bez posiadania żadnego areału. Chociaż większość ranczerów posiadała operację bazową, niektórzy posiadali miliony akrów.
America’s open range rozpoczął się wraz z wojną secesyjną . W tym okresie, Texas stad wzrosła. Ogromne stada bydła pasły się swobodnie i bez oznaczeń na nieogrodzonych terenach publicznych. Początkowo bydło z Teksasu było przewożone na wschodnie rynki. Na trasie były niemile widziane, ponieważ przenosiły „gorączkę teksańską”, wywoływaną przez kleszcze. Stopniowo szlaki „zaginały się na zachód”. Bydło odbywało długą wędrówkę na północne równiny, gdzie tuczyło się przez rok lub dwa, zanim zostało wysłane na wschód. Dziesiątki tysięcy bydła z Teksasu popłynęły na północ pod koniec lat 70. i na początku lat 80. XIX wieku. Nie powstrzymały ich protesty bydlarzy z Montany, którzy twierdzili, że ziemia nie jest w stanie utrzymać niekontrolowanego rozrostu stada. Między 1879 i 1886, populacji bydła w Montanie wzrosła z 545.000 głowy do 1.050.000.
Brak paszy, bydło poszedł do początku zimy 1886 w złym stanie. Ciężki wczesny śnieg został częściowo stopiony przez Chinook lub ciepły wiatr. Mroźna pogoda następnie uszczelnił co trawa została pod warstwą lodu. Bydło zamarzało lub umierało z głodu. Wielu hodowców straciło od 65 do 90% swoich stad. Ciężka zima” zapoczątkowała ewolucję do nowoczesnych metod ranczerskich, od posiadania i dzierżawy ziemi, ogrodzeń, nawadniania i cięcia siana, do karmienia zimą.