25 listopada 1948 roku Henri Cartier-Bresson otrzymał zlecenie od magazynu Life na nakręcenie reportażu o „ostatnich dniach Pekinu” przed nadejściem wojsk maoistowskich. Po wyjeździe na dwa tygodnie, miał pozostać przez dziesięć miesięcy, głównie w okolicach Szanghaju, będąc świadkiem upadku miasta Nankin będącego w rękach Kuomintangu, następnie zmuszony do pozostania w Szanghaju pod kontrolą komunistów przez cztery miesiące, opuszczając Chiny na kilka dni przed proklamowaniem Chińskiej Republiki Ludowej (1 października 1949 r.).
W miarę upływu miesięcy jego relacje o „tradycyjnym” stylu życia i ustanawianiu nowego porządku (Pekin, Hangzhou, Nankin, Szanghaj), tworzone z pełną swobodą działania, odniosły wielki sukces w „Life” i czołowych międzynarodowych magazynach informacyjnych (m.in. w dopiero co założonym „Paris Match”).
Ten długi pobyt w Chinach okazał się przełomowym momentem w historii fotoreportażu: ta seria reportaży powstała w początkach działalności agencji Magnum Photos, którą Henri Cartier-Bresson współzałożył osiemnaście miesięcy wcześniej w Nowym Jorku, i przyniosła nowy, mniej oparty na wydarzeniach, bardziej poetycki i zdystansowany styl, zwracający uwagę zarówno na ludzi, jak i na równowagę kompozycji. Wiele z tych zdjęć należy do najsłynniejszych w fotografii (np. „Gorączka złota w Szanghaju”). Jedną z reperkusji „Chin 1948-1949” było to, że od lat pięćdziesiątych Henri Cartier-Bresson stał się głównym punktem odniesienia dla „nowego” fotoreportażu i renesansu fotografii w ogóle. Książki „Decydujący moment” (Verve, 1952) i „Jedne Chiny drugie” (Delpire, 1954), opatrzone wstępem Jean-Paula Sartre’a, potwierdziły tę supremację.
W 1958 roku, gdy zbliżała się dziesiąta rocznica, Henri Cartier-Bresson ponownie wyruszył w odkrywczą podróż, jednak w zupełnie innych warunkach: ograniczony przez cztery miesiące przez towarzyszącego mu przewodnika, przemierzył tysiące kilometrów w momencie rozpoczęcia „Wielkiego Skoku Naprzód”, aby zdać relację z rezultatów rewolucji i przymusowej industrializacji obszarów wiejskich. Udało mu się jednak ukazać również najmniej pozytywne aspekty, takie jak wykorzystywanie pracy ludzkiej i władza milicji. Po raz kolejny raport spotkał się z międzynarodowym sukcesem.
Wystawa w Fondation HCB gromadzi 114 oryginalnych odbitek z lat 1948-1949, 40 odbitek z 1958 r. oraz wiele dokumentów archiwalnych.
Kuracja: Michel Frizot, Ying-lung Su
Dyrektor artystyczny: Agnès Sire
Kurator kolekcji: Aude Raimbault