Historia Kambodży
Niewiele wiadomo o wczesnej historii Kambodży, chociaż istnieją dowody na zamieszkiwanie w części kraju sięgające 4000 r. p.n.e.. Wiadomo również, że chińscy i indyjscy kupcy wymieniali towary z ludźmi żyjącymi na wybrzeżach dzisiejszej Kambodży i Wietnamu już w I w. n.e.
Według chińskich kronikarzy, hinduskie królestwo znane jako Funan rozkwitało w latach 300-550 n.e., ale potęga tego handlowego imperium zmalała z nieznanych powodów, a jego terytoria zostały przejęte przez dynastię Chenla, która w VIII w. podzieliła się na dwie części – Land Chenla i Water Chenla. W tym okresie kambodżańska władza rozprzestrzeniła się na zachód, obejmując część Tajlandii.
Złota era Kambodży nadeszła wraz z pojawieniem się dynastii Khmerów, która rządziła od IX do XV wieku i uczyniła królestwo Kambuja (od którego dzisiejsza Kambodża wzięła swoją nazwę) jednym z najpotężniejszych w Azji. Khmerowie założyli swoją najsłynniejszą stolicę w Angkor, założoną jako duchowe centrum hinduizmu, ale później przekształconą w świątynię buddyjską.
Później nastąpił długi okres upadku, zanim kraj znalazł się pod francuską kontrolą kolonialną w latach 1800. Niepodległość została w końcu osiągnięta w 1953 roku, co zbiegło się w czasie z wyparciem Francuzów z Wietnamu, po czym Norodom Sihanouk został mianowany królem. Jego pierwsze rządy trwały do lat 70., kiedy to zamach stanu dokonany przez premiera doprowadził do wciągnięcia Kambodży w wojnę wietnamską. Amerykańskie naloty na Kambodżę odegrały bezpośrednią rolę w powstaniu Pol Pota i Czerwonych Khmerów, którzy przejęli kontrolę po brutalnym powstaniu w 1975 r.
Podczas czteroletnich rządów Czerwonych Khmerów dziesiątki tysięcy ludzi zostało straconych w systematycznej kampanii ludobójstwa, wymierzonej w naukowców, ludzi zamożnych, wykształconych, mieszkańców miast, a nawet ludzi noszących okulary. W 1979 r. armia wietnamska zdobyła Phnom Penh i zajęła Kambodżę, która została przemianowana na Ludową Republikę Kampuczy.
Po interwencji ONZ Sihanouk powrócił na tron w 1993 r., po czym abdykował w 2004 r. na rzecz swojego syna, Norodoma Sihamoniego. W kolejnych wyborach większość władzy przejęła lewicowa Kambodżańska Partia Ludowa, na czele z premierem Hun Senem. Najważniejszą kwestią, z jaką boryka się Kambodża, jest usunięcie min lądowych i niewybuchów pozostałych po amerykańskich bombardowaniach i wojnie domowej, które nadal zabijają setki ludzi rocznie.
Czy wiesz, że:
Kambodżańska flaga jest jedyną flagą narodową, na której widnieje budynek – Angkor Wat.
– Szacuje się, że na terenie Kambodży znajduje się około czterech milionów niewybuchów min przeciwpiechotnych
-Kambodża jest jednym z jedynych krajów na świecie, w którym nigdy nie było restauracji McDonalds.
2 xmlns:fn=”http://www.w3.org/2005/xpath-functionsKultura Kambodży
Religia w Kambodży
95% populacji to buddyści (Theravada), pozostali to muzułmanie i chrześcijanie. Buddyzm został przywrócony jako religia narodowa w 1989 roku po zakazie działalności religijnej w 1975 roku.
Konwencje społeczne w Kambodży
Wrażliwość na tematy polityczne w rozmowie jest wskazana. Unikaj wskazywania nogą na osobę lub dotykania kogoś w głowę, gdyż jest to uważane za obraźliwe. Kobiety powinny mieć zakryte ramiona i nie powinny nosić szortów podczas zwiedzania pagód.
Fotografia: Dozwolone, z pewnymi ograniczeniami, takimi jak fotografowanie instalacji wojskowych, lotnisk i stacji kolejowych. Uważa się za uprzejme zapytać o pozwolenie przed fotografowaniem Kambodżan, zwłaszcza mnichów.
Język w Kambodży
Khmer jest językiem urzędowym i jest używany przez 95% populacji. Mówi się również po chińsku i wietnamsku. Język francuski był powszechnie używany do czasu nastania reżimu Pol Pota i nadal jest nauczany w szkołach. Język angielski jest powszechnie używany w Kambodży. Szacuje się, że ponad 50% ludności posługuje się językiem angielskim w stopniu komunikatywnym, jednak podróżujący po obszarach wiejskich mogą mieć trudności z porozumieniem się w mniejszych miejscowościach. Nauczenie się kilku podstawowych słów khmerskich pozwoli ci daleko zajść i zyskać szacunek miejscowych.
