Howard Gardner, (ur. 11 lipca 1943, Scranton, Pennsylvania, USA), amerykański psycholog poznawczy i autor, najbardziej znany ze swojej teorii inteligencji wielorakich. Po raz pierwszy przedstawiona w książce Frames of Mind: The Theory of Multiple Intelligences (1983), a następnie udoskonalona i rozszerzona w Multiple Intelligences: The Theory in Practice (1993), Intelligence Reframed: Multiple Intelligences for the 21st Century (1999) oraz Multiple Intelligences: New Horizons (2006), teoria Gardnera zainspirowała nauczycieli, dyrektorów szkół i pedagogów specjalnych do przyjęcia koncepcji, że istnieje wiele sposobów na bycie inteligentnym.
Gardner był synem żydowskich uchodźców z nazistowskich Niemiec. Był pilnym dzieckiem, które uwielbiało czytać, i rozwinął się w utalentowanego pianistę. Zachował trwającą całe życie pasję do muzyki, która przyczyniła się do jego nie-jednolitej koncepcji ludzkich zdolności poznawczych.
Gardner podjął większość swojego formalnego szkolenia i pracy dyplomowej na Uniwersytecie Harvarda, gdzie uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie stosunków społecznych w 1965 roku i tytuł doktora w dziedzinie psychologii rozwojowej w 1971 roku. Jego liczne nominacje akademickie obejmowały profesurę neurologii w Boston University School of Medicine (1984-2005) oraz profesurę edukacji w Harvard Graduate School of Education (1986-98), gdzie w 1998 roku został mianowany John H. and Elisabeth A. Hobbs Professor of Cognition and Education.
W książce Frames of Mind Gardner zarzucił wcześniejszym, jednostkowym modelom zdolności intelektualnych, w których inteligencja była zazwyczaj raportowana jako pojedynczy wynik IQ (iloraz inteligencji). Zamiast tego przedstawił bardziej złożony paradygmat, zgodnie z którym ludzka inteligencja obejmuje osiem lub więcej względnie autonomicznych zdolności intelektualnych: inteligencję logiczno-matematyczną, inteligencję muzyczną, inteligencję językową, inteligencję cielesno-kinestetyczną, inteligencję przestrzenną, inteligencję interpersonalną, inteligencję intrapersonalną (zdolność rozumienia samego siebie) oraz inteligencję naturalistyczną (zdolność rozpoznawania i wykorzystywania pewnych aspektów środowiska).
Teoria inteligencji wielorakich wpłynęła na wiele wysiłków zmierzających do poprawy jakości pracy szkół w Stanach Zjednoczonych. Gardner i inni promowali wysiłki mające na celu zrozumienie zróżnicowanych zdolności uczniów i podkreślali potrzebę spersonalizowanych środowisk edukacyjnych, ulepszonych interdyscyplinarnych programów nauczania i stosowania ocen opartych na wynikach.
Inne prace Gardnera to The Mind’s New Science: A History of the Cognitive Revolution (1985) oraz Truth, Beauty, and Goodness Reframed: Educating for the Virtues in the 21st Century (2011).