Inhibitory glikoproteiny 2b3a stanowią obiecującą klasę leków przeciwpłytkowych. Ich stosowanie w ostrych zespołach wieńcowych i u pacjentów poddawanych przezskórnym interwencjom wieńcowym było przedmiotem wielu dużych, kontrolowanych badań, obejmujących dziesiątki tysięcy pacjentów. W badaniach tych analizowano ich skuteczność, różnice między poszczególnymi lekami, ich wpływ na zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, zasadność ich stosowania u chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi oraz zależność między tymi lekami a wczesną i agresywną interwencją. Inhibitory receptora płytkowego GP 2b3a wydają się mieć większe działanie u chorych, którzy przebyli pierwotną interwencję wieńcową, niż u chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi. U pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi leczenie powinno być prawdopodobnie ograniczone do osób uznanych za grupę wysokiego ryzyka: nawracająca dławica piersiowa, dynamiczne zmiany odcinka ST lub podwyższone wartości troponin. Stosowanie inhibitorów receptora GP2b3a podczas angioplastyki i u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi zmniejsza śmiertelność i częstość występowania zawału serca, ale zwiększa ryzyko krwawienia.