Układ scalony (IC), czasami nazywany chipem albo mikrochipem, jest płytką półprzewodnikową, na której wyprodukowano tysiące albo miliony maleńkich rezystorów, kondensatorów i tranzystorów. Układ scalony może funkcjonować jako wzmacniacz, oscylator, timer, licznik, pamięć komputerowa lub mikroprocesor. Dany układ scalony jest skategoryzowany jako liniowy (analogowy) lub cyfrowy, w zależności od jego zamierzonego zastosowania.
Liniowe układy scalone mają stale zmienne wyjście (teoretycznie zdolne do osiągnięcia nieskończonej liczby stanów), które zależy od poziomu sygnału wejściowego. Jak sugeruje termin, poziom sygnału wyjściowego jest liniową funkcją poziomu sygnału wejściowego. W idealnej sytuacji, gdy chwilowa wartość wyjściowa jest porównywana z chwilową wartością wejściową, wykres jest linią prostą. Liniowe układy scalone są stosowane jako wzmacniacze częstotliwości akustycznych (AF) i częstotliwości radiowych (RF). Wzmacniacz operacyjny (op amp) jest powszechnym urządzeniem w tych zastosowaniach.
Cyfrowe układy scalone działają tylko na kilku określonych poziomach lub stanach, a nie w ciągłym zakresie amplitud sygnału. Urządzenia te są stosowane w komputerach, sieciach komputerowych, modemach i licznikach częstotliwości. Podstawowymi elementami składowymi cyfrowych układów scalonych są bramki logiczne, które pracują z danymi binarnymi, czyli sygnałami, które mają tylko dwa różne stany, zwane niskim (logiczne 0) i wysokim (logiczne 1).