Zima (od grudnia do lutego) to najlepszy czas na przycinanie dębów w stanie Iowa. Przycinanie dębów zimą znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia infekcji spowodowanej więdnięciem dębu.
Zgnilizna dębu jest chorobą grzybiczą, która jest śmiertelna dla wielu dębów. Może być przenoszona z zainfekowanych drzew na zdrowe przez chrząszcze żywiące się sokami („picnic bugs”). Infekcje więdnięcia dębu występują najczęściej wiosną i wczesnym latem. Chrząszcze żywiące się sokami są bardzo aktywne wiosną i wczesnym latem. W tym samym czasie drzewa zarażone więdnięciem dębu wytwarzają masy zarodnikującego materiału grzybowego (maty zarodnikowe). Maty te wydzielają owocowy zapach, który przyciąga chrząszcze żywiące się sokami i inne owady. Gdy chrząszcze żerują na matach zarodnikowych, zarodniki często gromadzą się na powierzchni ich ciał. Sok powstający na powierzchni cięć wykonywanych wiosną lub wczesnym latem może przyciągać chrząszcze odżywiające się sokami, które mogły wcześniej żerować na drzewie zaatakowanym przez więdnięcie dębu. Gdy chrząszcze żywią się sokami z cięć, zarodniki grzybów dostają się do świeżej rany, infekując drzewo. Przycinanie dębów zimą znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia infekcji powodującej zamieranie dębów, ponieważ chrząszcze i maty grzybowe nie występują w tym okresie roku.
Jeżeli dąb musi być przycinany wiosną lub latem (np. po burzy), należy pokryć rany po cięciu lateksową farbą domową, aby uniknąć przyciągania do nich chrząszczy żywiących się sokami.