Kimberley, zwany także The Kimberleys, region płaskowyżu w północnej Australii Zachodniej, rozciągający się od nierównego północno-zachodniego wybrzeża Oceanu Indyjskiego na południe do rzeki Fitzroy i na wschód do rzeki Ord. Płaskowyż ma powierzchnię około 162.000 mil kwadratowych (420.000 km kwadratowych). Zbudowany jest głównie z piaskowca z domieszką bazaltu (Kimberley Block) i charakteryzuje się głębokimi dolinami, takimi jak Geikie i Windjama. Opady deszczu są obfite w północnym Zachodnim Kimberley, ale wynoszą średnio tylko 15 cali (380 mm) rocznie w południowym Wschodnim Kimberley.
Encyclopædia Britannica, Inc.
Płaskowyż, nazwany na cześć Johna Wodehouse’a, 1. hrabiego Kimberley (brytyjskiego sekretarza kolonialnego; 1870-74, 1880-82), zawsze był słabo zaludniony. W 1879 roku ekspedycja kierowana przez Alexandra Forresta stwierdziła, że obszar ten nadaje się do wypasu, co zachęciło do stałego osadnictwa. Odkrycie złota dwa lata później przyniosło krótkotrwałą gorączkę złota, ale pasterstwo pozostało główną podstawą osadnictwa europejskiego na tle konfliktów z miejscową ludnością tubylczą. Bydło hodowane jest na północy i zachodzie, a mięso przetwarzane jest w Wyndham i Derby. Duże projekty irygacyjne wzdłuż rzek Ord i Fitzroy umożliwiły uprawę trzciny cukrowej, ryżu i innych półtropikalnych roślin. Nowa społeczność Kununurra została zbudowana na Ord w latach 60-tych jako centrum usług dla rozwoju w tym obszarze. Niektóre złoża mineralne, w tym kimberlite (diamentonośne skały) i ślady ropy naftowej, zostały znalezione na płaskowyżu, a diamenty są obecnie wydobywane w Argyle. W regionie jest ponad 100 społeczności aborygeńskich.
Richard Woldendorp/Photo Index