Komitet Bezpieczeństwa Publicznego, francuski Comité De Salut Public, organ polityczny rewolucji francuskiej, który uzyskał wirtualną kontrolę dyktatorską nad Francją podczas Terroru (wrzesień 1793 – lipiec 1794).
Komitet Bezpieczeństwa Publicznego został powołany 6 kwietnia 1793 roku, podczas jednego z kryzysów rewolucji, gdy Francja była nękana przez wojnę zagraniczną i domową. Nowy komitet miał zapewnić obronę narodu przed jego wrogami, zagranicznymi i wewnętrznymi, oraz nadzorować istniejące już organy władzy wykonawczej. Członkowie komitetu, początkowo w liczbie 9, a później 12, byli wybierani przez Konwencję Narodową (zgromadzenie reprezentacyjne) na okres jednego miesiąca i mogli być ponownie wybrani.
Od kwietnia do 10 lipca 1793 roku Komitet Bezpieczeństwa Publicznego był zdominowany przez Georges’a Dantona i jego zwolenników, którzy prowadzili politykę umiarkowania i pojednania, ale nie poradzili sobie odpowiednio z niepewną sytuacją militarną. W lipcu zastąpili ich ludzie bardziej zdecydowani i radykalni w obronie rewolucji, wśród nich Maximilien Robespierre.
Od września 1793 r. do lipca 1794 r. Komitet Bezpieczeństwa Publicznego składał się z tych samych ludzi (z wyjątkiem Marie-Jeana Hérault de Séchelles, który został zgilotynowany w kwietniu 1794 r.) i kontrolował Francję, dominując w Konwencie Narodowym i licząc na poparcie jakobinów (radykalnych demokratów). Pod jej kierownictwem podjęto surowe środki przeciwko rzekomym wrogom rewolucji, gospodarkę postawiono w stan wojny i rozpoczęto masowy pobór do wojska. Choć decyzje podejmowano wspólnie, członkowie komitetu specjalizowali się w różnych dziedzinach: Robespierre, Georges Couthon i Louis de Saint-Just (zwany Triumwiratem) specjalizowali się w ogólnych sprawach politycznych, Lazare Carnot w sprawach wojskowych, a Robert Lindet w zaopatrzeniu.
Nieporozumienia wewnątrz komitetu przyczyniły się do upadku Robespierre’a w lipcu 1794 r., po którym Komitet Bezpieczeństwa Publicznego stracił na znaczeniu; jego kompetencje zostały ściśle ograniczone do obszarów dyplomacji i wojny.