J. Marion Sims (1813-1883) jest często uważany za twórcę nowoczesnej ginekologii operacyjnej. Powszechnie znany i szanowany za życia, został uhonorowany po śmierci pomnikiem postawionym w nowojorskim Bryant Park. Później został przeniesiony do Central Parku, gdzie pozostał do 2018 roku, kiedy to został usunięty po uporczywych protestach publicznych dotyczących jego obecności. Kontrowersje wzbudziło postrzeganie najsłynniejszego osiągnięcia Simsa: opracowania pierwszej niezawodnej chirurgicznej metody leczenia przetoki pęcherzowo-pochwowej, katastrofalnego powikłania długotrwałego porodu zatorowego, powszechnego w XIX wieku. Sims opracował swoją technikę chirurgiczną operując grupę zniewolonych Afroamerykanek z przetokami w latach 1846-1849. Współczesne ataki na Simsa opierają się bardziej na prezentystycznym wstręcie do instytucji niewolnictwa niż na jasnym zrozumieniu tego, co Sims faktycznie robił w kontekście swojego czasu i miejsca. Współcześni krytycy atakują jego „eksperymentalne” operacje, brak „świadomej zgody” pacjentek i niestosowanie przez Simsa znieczulenia podczas operacji przetoki. Żadna z tych krytyk nie bierze pod uwagę przerażającej natury obrażeń, jakich doznały te kobiety, cierpienia, jakie przysporzył im ich stan, braku jakiegokolwiek skutecznego „standardowego” leczenia przetok w tamtym czasie, społecznych i prawnych ograniczeń stojących przed lekarzami, którzy leczyli niewolników, ani niepewnej i problematycznej wczesnej historii anestezjologii. Chociaż „retrospektywne oburzenie” może być emocjonalnie satysfakcjonujące, nie oświetla przeszłości ani nie pomaga nam zrozumieć trudnych decyzji podejmowanych w chirurgii, niezależnie od czasu i miejsca.