Ruch Pierwszego Marca
Punkt zwrotny w koreańskim ruchu oporu nastąpił 1 marca 1919 r., kiedy to w całym kraju zorganizowano antyjapońskie wiece. Były cesarz Kojong, najwyższy symbol niepodległości, zmarł kilka tygodni wcześniej, a na jego pogrzeb do stolicy przybyli żałobnicy ze wszystkich części kraju. Koreańska Deklaracja Niepodległości została odczytana na wiecu w Seulu 1 marca. Fale studentów i obywateli wyszły na ulice, domagając się niepodległości. Szacuje się, że wzięło w nim udział około dwóch milionów ludzi. Ruch Pierwszego Marca, jak go później nazwano, przyjął formę pokojowych demonstracji, przemawiających do sumienia Japończyków. Japończycy odpowiedzieli jednak brutalnymi represjami, rozpętując żandarmerię oraz jednostki armii i marynarki wojennej do stłumienia demonstracji. Aresztowali około 47.000 Koreańczyków, z których około 10.500 zostało postawionych w stan oskarżenia, podczas gdy około 7.500 zostało zabitych, a 16.000 rannych.
We wrześniu przywódcy niepodległościowi, w tym Yi Tong-nyŏng i An Ch’ang-ho, którzy w kwietniu utworzyli koreański rząd tymczasowy w Szanghaju, wybrali Syngmana Rhee na prezydenta. Zgromadził on wszystkich koreańskich wygnańców i ustanowił skuteczną łączność z przywódcami wewnątrz Korei. Japonia zdała sobie sprawę, że jej żelazne rządy wymagają bardziej wyrafinowanych metod. Żandarmeria ustąpiła miejsca zwykłym siłom porządkowym, a prasa uzyskała częściową wolność. Ale opresyjna i wyzyskująca japońska polityka kolonialna pozostała bezwzględna, choć przy użyciu mniej widocznych metod.
Wykorzystując boom biznesowy z czasów wojny, Japonia zrobiła skok do przodu jako kraj kapitalistyczny. Korea stała się nie tylko rynkiem zbytu dla japońskich towarów, ale także żyznym regionem dla inwestycji kapitałowych. Tymczasem rozwój przemysłu w Japonii odbywał się kosztem produkcji rolnej, co doprowadziło do chronicznego niedoboru ryżu. Rząd kolonialny podjął projekty mające na celu zwiększenie produkcji ryżu w całej Korei. Wielu chłopom nakazano zamienić suche pola w pola ryżowe. Program ten został tymczasowo zawieszony podczas światowej depresji gospodarczej na początku lat trzydziestych. Wkrótce jednak wznowiono go, aby zaspokoić rosnące potrzeby japońskiej armii w wojnie z Chinami, która rozpoczęła się w 1931 roku. Większość Koreańczyków była zmuszona do korzystania z niskiej jakości zbóż importowanych z Mandżurii zamiast własnego ryżu.