Krwinka czerwona, zwana także erytrocytem, komórkowy składnik krwi, którego miliony w krążeniu kręgowców nadają krwi jej charakterystyczny kolor i przenoszą tlen z płuc do tkanek. Dojrzała ludzka krwinka czerwona jest mała, okrągła i dwuwklęsła; z profilu wydaje się mieć kształt hantla. Komórka jest elastyczna i przybiera kształt dzwonu, gdy przechodzi przez bardzo małe naczynia krwionośne. Jest pokryta błoną złożoną z lipidów i białek, nie posiada jądra i zawiera hemoglobinę – czerwone, bogate w żelazo białko, które wiąże tlen.
Funkcją krwinki czerwonej i jej hemoglobiny jest przenoszenie tlenu z płuc lub skrzeli do wszystkich tkanek ciała oraz przenoszenie dwutlenku węgla, produktu odpadowego przemiany materii, do płuc, gdzie jest wydalany. U bezkręgowców, tlen-nośnik pigment jest przenoszony swobodnie w osoczu, jego stężenie w krwinkach czerwonych u kręgowców, tak, że tlen i dwutlenek węgla są wymieniane jako gazy, jest bardziej wydajny i stanowi ważny rozwój ewolucyjny. Krwinka czerwona ssaków jest dodatkowo przystosowana poprzez brak jądra – ilość tlenu wymagana przez komórkę do jej własnego metabolizmu jest zatem bardzo niska, a większość przenoszonego tlenu może być uwolniona do tkanek. Dwuwklęsły kształt komórki umożliwia wymianę tlenu ze stałą szybkością na jak największej powierzchni.
Czerwona krwinka rozwija się w szpiku kostnym w kilku etapach: z hemocytoblastu, multipotencjalnej komórki w mezenchymie, staje się erytroblastem (normoblastem); w ciągu dwóch do pięciu dni rozwoju erytroblast stopniowo wypełnia się hemoglobiną, a jego jądro i mitochondria (cząsteczki w cytoplazmie, które dostarczają komórce energii) zanikają. W późnym stadium komórka nazywana jest retikulocytem, który ostatecznie staje się w pełni dojrzałą krwinką czerwoną. Przeciętna krwinka czerwona u człowieka żyje 100-120 dni; na milimetr sześcienny krwi dorosłego człowieka przypada około 5,2 miliona krwinek czerwonych.
Choć krwinki czerwone są zwykle okrągłe, u normalnej osoby niewielka część jest owalna, a w niektórych stanach dziedzicznych większa część może być owalna. W niektórych chorobach występują również krwinki czerwone o nieprawidłowym kształcie, np. owalne w niedokrwistości złośliwej, półksiężycowate w niedokrwistości sierpowatej, a w dziedzicznym zaburzeniu, jakim jest akantocytoza, mają kształt cierni. Liczba czerwonych krwinek i ilość hemoglobiny różnią się u różnych osób i w różnych warunkach; liczba jest wyższa, na przykład, u osób, które żyją na dużych wysokościach i w chorobie policythemia. Przy urodzeniu liczba czerwonych krwinek jest wysoka; spada wkrótce po urodzeniu i stopniowo wzrasta do poziomu dorosłego w okresie dojrzewania.