Heading

Benedykt Arnold urodził się 14 stycznia 1741 roku w Norwich, Connecticut. Arnold był jednym z wielu Benedyktów Arnoldów, w tym jego ojca i pradziadka, wczesnego gubernatora Rhode Island. Matką Arnolda była Hannah Waterman King, zamożna wdowa, przed ślubem ze starszym Arnoldem. Rodzina prosperowała do czasu, gdy nieudane interesy spowodowały problemy finansowe. Ojciec Arnolda szukał ukojenia w lokalnych tawernach. Arnold uczęszczał do szkoły w Canterbury. Podczas gdy tam, dwie siostry i jeden brat zmarli na żółtą febrę.

Bez pieniędzy, Benedykt Arnold został wycofany ze szkoły. Z braku struktury formalnego szkolnictwa i pobłażliwej kontroli rodzicielskiej, młody Benedykt często wpadał w kłopoty. Jego matka w końcu znalazła pomoc u rodziny: kuzyni Daniel i Joshua Lathrop przyjęli Arnolda jako praktykanta do swojego dużego i dobrze prosperującego biznesu aptekarskiego. Kilka razy opuścił praktykę, by wstąpić do wojska na czas wojny francuskiej i indiańskiej, ale przez lata pozostawał zatrudniony u kuzynów.

Matka Arnolda zmarła w 1759 roku, jego ojciec dwa lata później. Po zakończeniu praktyki Arnold podróżował do Europy, kupując zapasy dla własnej aptekarki, którą założył w New Haven. Jedynym żyjącym członkiem jego najbliższej rodziny była Hannah, jego siostra, która została jego asystentką. Jego biznesy rozwinęły się do przemytu … wbrew prawom celnym Korony.

W 1767 roku Arnold poślubił Margaret Mansfield. Mieli trzech synów. Przed oficjalnym wybuchem wojny Arnold został kapitanem w Drugiej Kompanii Gwardii Gubernatora. Kiedy rozeszła się wieść o bitwach pod Lexington i Concord, Arnold był gotów do działania i w Cambridge poprosił o zgodę Massachusetts Committee of Safety na poprowadzenie kampanii mającej na celu zdobycie Ft. Ticonderoga.

Ethan Allen i jego Green Mountain Boys byli równie chętni do zdobycia takiej nagrody i obie grupy spotkały się ze sobą w Bennington. Arnold był zaskoczony i trochę rozgniewany, ponieważ Ethan Allen nie dbał o to, czy Arnold miał pozwolenie od Komitetu Bezpieczeństwa, a Arnold nie mógł namówić Allena do zrzeczenia się dowództwa. Arnold musiał przyznać się do towarzyszenia Allenowi i jego awanturniczym, szorstkim i zadziornym wojownikom. 10 maja 1775 roku zaskoczyli oni brytyjski garnizon, a chłopcy z Zielonego Wzgórza świętowali napadając na brytyjskie sklepy z rumem i kompletnie się upijając. Praktycznie ignorowali Benedykta Arnolda, chyba że się z nim przekomarzali. Arnold pokłócił się z pułkownikiem Jamesem Eastonem, który miał dostarczyć do Massachusetts list oznajmiający o zwycięstwie. W swojej regimentowej księdze pamiątkowej Arnold napisał:

Pozwoliłem sobie rozbić mu głowę, a na jego odmowę wyciągnięcia się jak dżentelmen, mając przy boku wieszak i futerał z naładowanymi pistoletami w kieszeni. Skopałem go bardzo mocno i kazałem natychmiast opuścić Punkt.

Arnold i Allen naprawdę nie zgadzali się w wielu sprawach … z wyjątkiem zasadniczej potrzeby inwazji na Kanadę. Easton wrócił ze swojej misji w Massachusetts, podczas gdy Arnold i Allen planowali inwazję na Kanadę. Easton zrobił wszystko, co w jego mocy, aby umniejszyć udział Arnolda w zdobyciu Ticonderogi i obaj ponownie zaczęli się kłócić. Rozgorączkowany Arnold miał wkrótce więcej ludzi do walki: Gubernator Connecticut Johnathan Trumbull wyznaczył pułkownika Benjamina Hinmana do dowodzenia fortem. Ethan Allen zrzekł się dowództwa. Arnold tego nie zrobił, zamiast tego grożąc, że popłynie dwoma statkami pod jego dowództwem wprost do pobliskiej brytyjskiej placówki i podda je. Hinman zaciągnął wtedy zdradzieckich żołnierzy Arnolda, przejął dowództwo nad jego statkami i rozwiązał jego dowództwo. Całkowicie zdeprymowany Arnold udał się do Albany i tam wysłał do Kongresu Kontynentalnego oświadczenie o sytuacji w Ticonderodze.

Arnold znalazł się w samym środku politycznych machinacji Connecticut i Massachusetts, które walczyły o chwałę, jaka miała towarzyszyć zdobyciu brytyjskich zapasów w forcie Ticonderoga. Kiedy Massachusetts zgodziło się na dominację Connecticut na tym terytorium, Arnold z pewnością poczuł się opuszczony.

Żona Arnolda zmarła w czerwcu 1775 roku. Po tym, jak sam uległ podagrze, Arnold udał się do Cambridge, aby uregulować swoje rachunki z Massachusetts Committee of Safety. Dostał tylko niewielką część swoich wydatków, nigdzie w pobliżu całego rachunku. Zaniepokojony, zwrócił się z rachunkami do Silasa Deane’a, który z kolei przedstawił je Kongresowi Kontynentalnemu i w końcu zwrócono mu równowartość rachunku.

Do strony 2