Phonics: Sposób, w jaki dźwięki są pisane
Fonika jest łącznikiem pomiędzy pisownią słowa i jego wymową. Ponieważ angielski ma więcej dźwięków niż liter, kombinacja liter jest często konieczna do reprezentowania pojedynczego dźwięku.
W najprostszy sposób, krótkie samogłoski są zazwyczaj pisane pojedynczą literą, podczas gdy długie samogłoski i inne dźwięki samogłoskowe są zazwyczaj pisane kombinacją liter. Nie należy jednak traktować tego jako ścisłej reguły podczas nauki wymowy angielskiej, ponieważ istnieje wiele wyjątków. Ponadto, wiele wzorców pisowni wymowy angielskiej ma możliwość dwóch lub więcej wymówień przy użyciu tej jednej pisowni. Na przykład, litery 'e-a' mają inną wymowę w słowach team (długie e /i/) i dead (krótkie e /ɛ/). Pomocne jest poznanie wspólnych pisowni dla każdego dźwięku samogłoski wraz z wiedzą o wszystkich możliwych wymowach dla każdej pisowni.
Język angielski ma również dużą liczbę słów, które nie są wymawiane tak, jak sugeruje ich pisownia. Są one nazywane słowami niefonetycznymi i muszą być zapamiętane indywidualnie.
Dźwięki samogłosek i akcent sylabowy
Dźwięki samogłosek i sylaby są ściśle powiązane. Sylaby są naturalnie występującymi jednostkami dźwięku, które tworzą rytm mówionego języka angielskiego. Słowa z wieloma sylabami zawsze mają jedną sylabę, która jest akcentowana (z dodatkowym akcentem).
Nieakcentowane sylaby mogą zawierać schwa /ə/, i mogą mieć prawie każdą pisownię. Dodatkowo, trzy dźwięki spółgłoski, dźwięk n, dźwięk l, i dźwięk r (nazywany 'schwa+r' /ɚ/ kiedy jest sylabiczny) mogą tworzyć sylabę bez dodatkowego dźwięku samogłoski. Są one nazywane spółgłoskami sylabicznymi.