Heading

Little Rock Union Station, trzecia zajezdnia stojąca na tym terenie, została otwarta dla publiczności w 1921 roku. Pierwsza zajezdnia została zbudowana przez Cairo & Fulton Railroad w latach 1872-73. Dwadzieścia lat wcześniej, w 1853 roku, stanowa legislatura zatwierdziła statut dla firmy, która miała zbudować linię przez Arkansas z północnego wschodu na południowy zachód, ale budowa została opóźniona przez problemy z finansowaniem i wojnę secesyjną. Drewniana rama zajezdni Cairo & Fulton zawierała poczekalnie, kasę biletową, jadalnię i inne pomieszczenia dla pasażerów na parterze, podczas gdy druga część mieściła później pomieszczenia hotelowe.

W 1906 roku, St. Louis, Iron Mountain & Southern Railroad, która powstała z połączenia w 1874 roku kolei Cairo & Fulton i St. Louis & Iron Mountain, zburzyła pierwszą zajezdnię na rzecz większej struktury z mocnym betonowym fundamentem. Louis, Theodore C. Link zaprojektował nową ceglaną stację, która kosztowała około 750 000 dolarów i zawierała modne elementy renesansowe i gotyckie, w tym strzelistą wieżę zegarową i loggię wejściową.

Już trzynaście lat po jej ukończeniu, druga zajezdnia zapaliła się i została w dużej mierze zniszczona, chociaż niektóre ściany zewnętrzne i wieża zegarowa pozostały. Missouri Pacific Railroad (MoPac), która przejęła St. Louis, Iron Mountain & Southern, zobowiązała się do odbudowy. Budynek, który miał pomieścić wszystkie trzy główne linie kolejowe obsługujące stolicę stanu, w tym MoPac, Cotton Belt i Rock Island, stał się znany jako „Union Station” – ale ostatecznie był używany tylko przez MoPac. Architekt E.M. Tucker z St. Louis zaprojektował nowy i obecny dworzec za 1,25 miliona dolarów. Zawiera on elementy swojego poprzednika, w szczególności wieżę zegarową i loggię.

Piwnica pierwotnie zawierała pomieszczenia bagażowe, ekspresowe i towarowe, podczas gdy na głównym piętrze znajdowało się lobby, segregowane poczekalnie dla białych i afroamerykańskich podróżnych, kasy biletowe i jadalnie. Na wyższych piętrach znajdowały się biura kolei.

Kiedy Amtrak rozpoczął działalność 1 maja 1971 roku, nowy narodowy operator pasażerskich kolei międzymiastowych nie obsługiwał Little Rock. Dopiero wiosną 1974 r., kiedy linia Inter-American została przedłużona na północ z Fort Worth w Teksasie do St. Louis, miasto odzyskało regularne usługi kolei pasażerskiej. W tym czasie MoPac sprzedał budynek i przechodził on przez wiele rąk aż do 1991 roku, kiedy został zakupiony przez pochodzącego z Arkansas Johna Baileya.

Poprzedni inwestorzy widzieli, że ich marzenia o stacji jako kompleksie rozrywkowo-biurowo-handlowym zakończyły się niepowodzeniem, a budynek wymagał gruntownej renowacji, w tym nowych systemów mechanicznych i elektrycznych oraz dachu. Kiedy padało, nieszczelny dach wpuszczał wodę i gruz na wyższe kondygnacje, ściany pleśniały, a podłogi gniły. To jednak nie zniechęciło Bailey’a do przywrócenia Union Station do dawnej świetności.

Uzyskał on 30 000 dolarów dotacji od miasta Little Rock na odnowienie fasady dworca. Firma Bailey Properties, LLC przeniosła swoją siedzibę do Union Station w styczniu 1992 roku. Dwóch z trzech poprzednich najemców (Amtrak i Slick Willy’s) również pozostało. Bailey powoli odnowił budynek z pomocą wykonawcy Toma Hardinga, usuwając azbest i doprowadzając budynek do stanu używalności. Obecnie mieszczą się w nim różne biura i pozostaje czynny przez cały dzień. Podczas renowacji, Amtrak przeniósł się z głównego piętra na niższy poziom, gdzie pozostaje do dziś.

Little Rock jest stolicą i najbardziej zaludnionym miastem w Arkansas. Miasto wywodzi swoją nazwę od małej formacji skalnej na południowym brzegu rzeki Arkansas. Francuski odkrywca Jean-Baptiste Bénard de la Harpe nazwał tę formację la Petite Roche („mała skała”) w 1722 roku. W 1821 roku legislatura stanowa wybrała Little Rock na stolicę terytorialną, a miasto zostało założone w tym samym roku. Dopiero po wojnie secesyjnej, w 1871 r., powstała linia kolejowa łącząca Little Rock z Memphis.

W 1957 r. Little Rock znalazło się w centrum uwagi, kiedy grupa dziewięciu afroamerykańskich uczniów, pod rozkazami prezydenta Eisenhowera i ochroną 101 Dywizji Powietrzno-Desantowej Armii USA, wkroczyła do Central High School. Był to pierwszy ważny test decyzji Sądu Najwyższego Brown v. Board of Education, który uznał segregację rasową w szkołach za niezgodną z konstytucją.

W 1992 roku Little Rock ponownie przyciągnęło uwagę narodu, kiedy ówczesny gubernator Bill Clinton wygrał wybory prezydenckie, świętując swoje zwycięstwo w Starym Domu Stanowym. Little Rock jest siedzibą wielu muzeów, w tym William J. Clinton Presidential Center, Arkansas Art Center, MacArthur Museum of Arkansas Military History oraz Arkansas Museum of Discovery.