Po treningu w londyńskiej Central School of Speech and Drama, Redgrave zadebiutowała w 1962 roku w produkcji Snu nocy letniej w Royal Court Theatre. Po tournée z Billy Liar i pracy repertuarowej w Dundee, zadebiutowała na West Endzie w Haymarket, w The Tulip Tree N.C. Huntera, u boku Celii Johnson i Johna Clementsa.
Została zaproszona do Teatru Narodowego na jego inauguracyjny sezon w Old Vic, gdzie pracowała z takimi reżyserami jak Laurence Olivier, Franco Zeffirelli i Noël Coward w takich rolach jak Rose w Rekrucie, Barblin w Andorze, Jackie w Gorączce siana, Kattrin w Matce Courage, Panna Prue w Miłości za miłość i Margaret w Wiele hałasu o nic, co nie dawało jej spokoju przez następne trzy lata.
W tym czasie pojawiła się w takich filmach jak Tom Jones (1963), Dziewczyna z zielonymi oczami (1964), Śmiertelny romans (1966) i tytułowa rola w Georgy Girl (również 1966, w której wystąpiła jej matka, Rachel Kempson). Za ostatnią z tych ról otrzymała nagrodę Nowojorskich Krytyków Filmowych, Złoty Glob i nominację do Oscara.
W 1967 roku zadebiutowała na Broadwayu w Czarnej komedii z Michaelem Crawfordem i Geraldine Page. W Londynie wystąpiła w The Two of Us Michaela Frayna z Richardem Briersem w Garrick, w Slag Davida Hare’a w Royal Court oraz w Born Yesterday w reżyserii Toma Stopparda w Greenwich w 1973 r.
Redgrave powróciła na Broadway w 1974 r. w My Fat Friend. Wkrótce pojawiły się kolejne role: Knock Knock z Charlesem Durningiem, Mrs. Warren’s Profession (nominacja do nagrody Tony) z Ruth Gordon oraz Saint Joan. W sezonie 1985-1986 wystąpiła u boku Rexa Harrisona, Claudette Colbert i Jeremy’ego Bretta w Aren’t We All? oraz u Mary Tyler Moore w Sweet Sue A. R. Gurneya.
W 1983 roku zagrała Kleopatrę w amerykańskiej telewizyjnej wersji Antoniusza i Kleopatry u boku Timothy’ego Daltona. Wystąpiła w Mezaliansie w Chicago u boku Irene Worth (zdobyła nagrody Sarah Siddons i Joseph Jefferson), Dwunastej nocy na American Shakespeare Festival, California Suite, Królu i ja, Hellzapoppin', Les Dames du Jeudi, Les Liaisons Dangereuses i Wiśniowym sadzie. W 1988 roku wystąpiła w roli narratorki telewizyjnego dokumentu Silent Mouse, który opowiadał historię powstania kolędy Cicha noc. Wystąpiła u boku Stewarta Grangera i Ricardo Montalbána w hollywoodzkiej produkcji Don Juan in Hell na początku zimy 1991 roku.
Wraz z siostrą Vanessą jako Olga, powróciła na londyńską scenę grając Maszę w Trzech siostrach w 1991 roku w Queen’s Theatre w Londynie, a później zagrała tytułową rolę w telewizyjnej produkcji Whatever Happened to Baby Jane? Do najważniejszych wydarzeń z jej wczesnej kariery filmowej należą również The National Health, Everything You Always Wanted to Know About Sex* (*But Were Afraid to Ask), The Happy Hooker oraz Getting It Right. W Stanach Zjednoczonych można ją było oglądać w takich serialach telewizyjnych, jak Teachers Only, House Calls, Centennial i Chicken Soup.
Zagrała również w produkcjach BBC, takich jak The Faint-Hearted Feminist, A Woman Alone, Death of a Son, Calling the Shots i Fighting Back. Ponownie zagrała na Broadwayu w Moon Over Buffalo (1996) z Robertem Gouletem, a także wystąpiła w światowej premierze The Notebook of Trigorin Tennessee Williamsa, opartej na Mewie Antoniego Czechowa. Zdobyła nagrodę Drama Desk Award dla Outstanding Featured Actress in a Play za występ w Talking Heads.
Redgrave stała się znana w Stanach Zjednoczonych po występie w serialu telewizyjnym House Calls, za który otrzymała nominację do nagrody Emmy. Została zwolniona z serialu po tym, jak nalegała na przyniesienie swojego dziecka na próby, aby kontynuować harmonogram karmienia piersią. Doszło do procesu sądowego, który jednak został oddalony kilka lat później. Po tym, pojawiła się w długiej serii reklam telewizyjnych dla H. J. Heinz Company, a następnie producenta żywności utrata masy ciała dla Weight Watchers, Heinz zależnej. Jej podpisem w reklamach było „This Is Living, Not Dieting!”. Napisała książkę z jej doświadczeń życiowych o tym samym tytule, który zawierał wybór przepisów Weight Watchers. Część autobiograficzna stała się później podstawą jej jednoosobowej sztuki Shakespeare for My Father.
W 1989 roku pojawiła się na Broadwayu w Love Letters z mężem Johnem Clarkiem, a następnie zagrali sztukę w całym kraju, a przy jednej okazji dla ławy przysięgłych w sprawie O. J. Simpsona. W 1993 roku wystąpiła na Broadwayu w jednoosobowej sztuce Shakespeare for My Father, którą Clark wyprodukował i wyreżyserował. Była nominowana do nagrody Tony dla najlepszej aktorki w sztuce teatralnej. W 1993 roku zagrała głos narratora i jednej z postaci w świątecznym filmie kreskówkowym Precious Moments Timmy’s Special Delivery. W 2005 roku Redgrave wystąpiła na Quinnipiac University i Connecticut College w sztuce Sisters of the Garden, o siostrach Fanny i Rebekka Mendelssohn oraz Nadii i Lili Boulanger. Podobno pisze również jednoosobową sztukę o swojej walce z rakiem piersi i mastektomii w 2003 roku, opartą na jej książce Journal: A Mother and Daughter’s Recovery from Breast Cancer z fotografiami jej córki Annabel i tekstem samej Redgrave.
We wrześniu 2006 roku wystąpiła w Nightingale, amerykańskiej premierze jej nowej sztuki opartej na motywach jej babki Beatrice, w Mark Taper Forum w Los Angeles. Sztukę tę wystawiła również w maju 2007 roku w Hartford Stage w Hartford, Connecticut. W 2007 roku wystąpiła w jednym z odcinków Desperate Housewives jako Dahlia Hainsworth, matka chłopaka Susan Delfino, Iana Hainswortha.
Wystąpiła również w jednym z odcinków serialu telewizji ABC Brzydula Betty oraz w jednym z odcinków Law & Order: Criminal Intent.
W 2009 roku została wprowadzona do American Theatre Hall of Fame.
Praca głosowaEdit
Redgrave narrowała około 20 audiobooków, w tym Książę Kaspian: Kroniki Narnii autorstwa C.S. Lewisa dla Harper Audio oraz Inkheart Cornelii Funke dla Listening Library.