Mercy Otis Warren była publikowaną poetką, dramatopisarką polityczną i satyryczką w czasach Rewolucji Amerykańskiej – w czasach, gdy kobiety były zachęcane do milczenia w sprawach politycznych. Warren nie tylko angażowała się w kontakty z czołowymi postaciami tamtych czasów – takimi jak John, Abigail i Samuel Adams – ale stała się także wyrazistą komentatorką i historykiem, a także czołową kobietą-intelektualistką rewolucji i wczesnej republiki.
Urodzona 14 września 1728 roku w Barnstable, Massachusetts, Warren była trzecim z trzynaściorga dzieci Jamesa Otisa i Mary Allyne Otis. Jej kontakt z polityką rozpoczął się wcześnie; jej ojciec był adwokatem, który został wybrany do legislatury Massachusetts w 1745 roku. Jak większość dziewcząt w tamtych czasach, Warren nie miała formalnego wykształcenia; jej wykształcenie pochodziło z lekcji jej brata, gdzie szczególnie interesowała się historią i polityką. Korzystała również z bogatego księgozbioru swojego wuja, aby się kształcić.
W 1754 roku poślubiła aktywnego politycznie Jamesa Warrena, kolegę z klasy jej brata na Harvardzie, który zachęcał ją do zajmowania się pisarstwem. Para miała pięciu synów. Po wyborze Jamesa Warrena do Legislatury Massachusetts w 1766 roku, Warrenowie zaczęli gościć w swoim domu w Plymouth czołowych obywateli, zwłaszcza tych, którzy sprzeciwiali się brytyjskiej polityce. Sama Warren utrzymywała długoletnią, choć czasem burzliwą przyjaźń z Johnem Adamsem, która obejmowała obszerne listy na temat natury nowej republiki.
Jako zagorzała patriotka, Warren zaczęła pisać dramaty polityczne, które potępiały brytyjską politykę i kluczowych urzędników w Massachusetts, zwłaszcza gubernatora Thomasa Hutchinsona. Jej satyra z 1772 roku, „The Adulator” (opublikowana anonimowo w gazecie Massachusetts Spy), krytykowała politykę brytyjskiego gubernatora kolonii na cztery lata przed napisaniem przez Jeffersona Deklaracji Niepodległości. Warren opublikowała także dwie kolejne sztuki obnażające brytyjskich przywódców kolonialnych, Defeat (1773) i The Group (1775). Popierała Boston Tea Party i bojkot brytyjskiego importu, namawiając inne kobiety do pójścia w jej ślady.
Od samego początku rewolucji amerykańskiej Warren zaczęła pisać jej historię, która została opublikowana w 1805 roku jako History of the Rise, Progress and Termination of the American Revolution. Była to jedna z pierwszych książek non-fiction opublikowanych przez kobietę w Ameryce, a ona sama była trzecią kobietą (po Anne Bradstreet i Phillis Wheatley), która wydała książkę z wierszami. Niektóre z jej innych utworów – na przykład poematy, dramatyczne i różne – były pod podobnym wpływem jej doświadczeń z pierwszej ręki związanych z wojną. Warren, która przyjęła filozofię praw naturalnych, która leżała u podstaw sprawy patriotów, miała nadzieję, że doprowadzi ona do egalitarnej i demokratycznej polityki w nowej republice i poza nią. Jako republikanka z kręgu Jeffersona stanowczo sprzeciwiała się ratyfikacji Konstytucji, co postawiło ją w opozycji do konserwatywnego przyjaciela politycznego, Johna Adamsa, orędownika tego dokumentu. Prawdopodobnie w oparciu o swoje osobiste doświadczenia sprzeciwiała się brakowi dostępu kobiet do formalnej edukacji.