* Endometrioza: Moje ciało odrzuciło Mirenę
* Endometrioza nie powinna kontrolować twojego życia
* Nie życzyłabym jej mojemu najgorszemu wrogowi
* Środek antykoncepcyjny Mirena IUD ma wiele zalet
Jedynym skutkiem ubocznym, o którym mnie poinformowała, była możliwość wystąpienia bólów głowy i plamienia przez pierwsze sześć miesięcy.
Poddałam się operacji podczas przerwy śródrocznej i znaleziono rozległą endometriozę przyczepioną do mojego jelita. Wszystko zostało usunięte, a ja miałam założoną Mirenę.
Przez pierwsze sześć miesięcy doświadczałam plamień i bólów głowy, ale mój ból związany z endometriozą minął, więc nie przeszkadzało mi to. Miałam wspaniałe lato na plaży z moimi przyjaciółmi i nawet udało mi się dostać świetną pracę w Auckland. Moje życie układało się świetnie i byłam najszczęśliwsza, jaka kiedykolwiek byłam.
Wtedy, po miesiącu w mojej nowej pracy, zaczęłam dostawać uczucie paniki, które nie chciało odejść. To było tak, jakby uderzyło mnie w nocy.
Nie miałam się czym martwić, więc pomyślałam, że to minie i poszłam do pracy jak zwykle. Ale zaczęło mi być bardzo trudno odbierać telefony i zdecydowanie nie byłam sobą.
Wróciłam do domu do rodziców tej nocy i nie mogłam przestać się wiercić. Myślałam, że oszaleję. Moja mama zawiozła mnie do szpitalnej sali A&E, ale była pełna ludzi, a ja nie mogłam znieść myśli o byciu blisko obcych. Następnie zabrała mnie do mojej Omy, aby spróbować mnie uspokoić, a ja w końcu wzięłam pół tabletki nasennej, aby przynajmniej powstrzymać mnie od pacania.
Następnego dnia poszłam do mojego lekarza i zapytałam, czy Mirena powoduje moje objawy. Moja lekarka odpowiedziała, że nie, i że mam stany lękowe. Zaproponowała mi leki antydepresyjne i poradziła, żebym poćwiczyła i spróbowała medytacji.
Odrzuciłam leki antydepresyjne, ale zaczęłam biegać co najmniej godzinę dziennie. Nie mogłam zrozumieć, jak to się stało, że przez trzy lata studiów cierpiałam z powodu silnego bólu, a teraz pojawiły się u mnie stany lękowe, podczas gdy moje życie wreszcie zaczęło się układać.
Praca stała się niemożliwa. Nie jestem osobą emocjonalną, ale ciągle zalewałam się łzami. Mój szef usiadł ze mną i zgodziliśmy się, że najlepiej dla nas obojga będzie, jeśli odejdę z pracy.
Przeniosłem się z powrotem do domu i pracowałem z moją mamą na naszej farmie. Pomimo moich najlepszych starań z ćwiczeniami i medytacją, mój niepokój się pogorszył.
Ciężko opisać, jak się wtedy czułam, ale wyjaśniam to ludziom jako uczucie tonięcia; jakbym zrobiła coś złego, albo właśnie dowiedziała się, że ktoś umarł. Nie mogłam spać, nie mogłam jeść, czasami nawet trudno mi było mówić, więc skupiałam się tylko na oddychaniu.
Musiałam być w ruchu przez cały czas, więc chodziłam po domu, wielokrotnie pokonywałam podjazd, a jeśli byłam w łóżku, potrząsałam nogą lub bujałam się w przód i w tył.
Miałam też wszystkie objawy ciąży, mimo że nie było takiej możliwości. Moje piersi były powiększone i bardzo bolesne, stałam się wrażliwa na zapachy, czułam mdłości, kiedy czułam zapach jedzenia. Byłam tak przekonana, że musiałam zrobić dwa negatywne testy ciążowe, żeby zaakceptować, że nie jestem w ciąży. Próbowałam brać antydepresanty, ale one sprawiały, że czułam się jeszcze gorzej.
Głęboko w dole wiedziałem, że coś jest nie tak, i że mój lekarz się mylił. Pewnej nocy wygooglowałam „Mirena powodująca niepokój” i natknęłam się na inne doświadczenia, identyczne jak moje. Nazywają to „katastrofą Mireny”, która jest spowodowana brakiem równowagi hormonalnej.
Czytając te historie, płakałam. Po raz pierwszy od miesięcy miałam nadzieję. Następnego dnia powiedziałam o tym mojemu lekarzowi i chociaż nie wydawało się, żeby mnie słuchała, zgodziła się usunąć Mirenę jeszcze tego samego dnia. Przestałam też brać antydepresanty, mimo jej dezaprobaty.
Pięć miesięcy po usunięciu Mireny wróciłam do dawnej, szczęśliwej siebie.
Mam nową pracę i nowe uznanie dla mojego dobrego zdrowia. Ale nigdy nie zapomnę absolutnych tortur, których doświadczyłam.
Chcę podzielić się moją historią, aby edukować inne kobiety na temat niebezpieczeństwa związanego z Mireną. Jeśli ktoś przechodzi przez to, co ja, chcę, aby to przeczytał i dał im nadzieję, że przez to przejdą. Potrzeba kilku miesięcy, aby wrócić do normalności po usunięciu, ale uda Ci się, bądź silna.
Czy doświadczyłaś objawów takich jak „awaria mireny”? Wyślij wiadomość e-mail na adres [email protected] lub prześlij swoją własną historię za pośrednictwem Stuff Nation.
Prześlij nam swoje historie
- Zobacz to zadanie
- Zobacz All Contributions
Stuff Nation
- Whats App