Przegląd techniczny
Mając długość 12,9 km, wliczając w to dwa wiadukty dojazdowe, most przecina 11 km Cieśniny Northumberland. Most posiada 61 filarów (45 dla samego mostu i 16 dla dojazdów), które mają rekordową (jak na konstrukcję z betonu sprężonego) rozpiętość 250 m, aby ograniczyć liczbę filarów na głębokiej wodzie i nie utrudniać łamania się lodu. Masywna betonowa osłona chroni pirs. Ta segmentowa osłona została specjalnie zaprojektowana, aby podnosić tafle lodu i łamać je poprzez zginanie. W projekcie mostu zastosowano główne prefabrykaty i elementy sprężone o wadze do 7 500 ton, wykonane z betonu klasy B55, a w przypadku tarcz lodowych nawet z wysokowartościowego betonu klasy B100.
Z uwagi na rodzaj podłoża i głębokość wody, fundamenty głównej konstrukcji były fundamentami powierzchniowymi. Wykonano je z prefabrykowanych elementów żelbetowych, ułożonych w przygotowanej wcześniej stopie pierścieniowej i wypełnionych betonem pompowanym pod wodą. Na segmentowym szczycie płyt fundamentowych osadzono podstawy pali z zachowaniem odpowiedniej szczeliny pomiędzy nimi. Elementy pomostu mostu były również prefabrykowane w odcinkach o długości 195 m.
Pierwszą podstawę pirsu zainstalowano w październiku 1993 r. przy użyciu jedynego w swoim rodzaju dźwigu pływającego Svanen. W szczytowym okresie budowy ten wyjątkowy dźwig o udźwigu 7000 ton pozwolił na tygodniowy montaż 175 elementów mostu głównego, w tym 44 belek o rozpiętości 250 m, co było nie lada wyczynem technicznym i logistycznym. Następnie zainstalowano osłony lodowe, które rozbijały i topiły lód w cieśninie, wymuszając jego przepływ przez ich stożkowe konstrukcje.
Kanał nawigacyjny przęsła mostu ma prześwit 172 m i znajduje się na wysokości 49 m nad poziomem morza, co pozwala na przepływanie dużych statków wycieczkowych.