Natalie jest francuską formą łacińskiego Natalia oznaczającego „dzień Bożego Narodzenia”, od łacińskiego „natalis” oznaczającego „urodziny”. W łacinie kościelnej termin ten jest jednak używany szczególnie w odniesieniu do dnia narodzin Chrystusa, czyli „natale domini” (który chrześcijanie obchodzą jako dzień Bożego Narodzenia). Nazwa ta została po raz pierwszy spopularyzowana wśród członków Wschodniego Kościoła Prawosławnego (wiele krajów słowiańskich), na cześć świętej Natalii z początku IV wieku, żony św. Adriana z Nikomedii (wówczas regionu Imperium Rzymskiego, a obecnie położonego na terenie dzisiejszej Turcji). Adrian był wysoko postawionym strażnikiem cesarza Maksymiana w czasach, gdy chrześcijaństwo było zdelegalizowane przez pogańskie wówczas Imperium Rzymskie. Biorąc pod uwagę jego wysoką pozycję w Imperium, Adrian często sam przewodniczył torturom i egzekucjom chrześcijan. Podczas jednego z takich wydarzeń grupa chrześcijan była prześladowana za swoją wiarę i na pytanie Adriana, jakiej nagrody oczekują od Boga, chrześcijanie zacytowali 1 List do Koryntian 2:9: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani w serce człowieka nie wstąpiło, jakie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują”. Najwyraźniej Adrian był pod takim wrażeniem siły ich wiary, że nawrócił się na miejscu. Następnie (i to jest najlepsze), uwięził się za złamanie prawa! Jego żona Natalia przebrała się za chłopca, odwiedziła Adriana w więzieniu i poprosiła, aby modlił się za nią, kiedy dotrze do nieba. Wschodni Kościół Prawosławny uznał Natalię za świętą (choć technicznie rzecz biorąc nie została zamęczona wraz z mężem), ale Kościół Rzymskokatolicki już nie. Z tego powodu Europejczycy z Europy Wschodniej jako pierwsi przyjęli imię Natalia jako Natalya, Natasha, Nataša itd. W końcu imię to dotarło na Zachód i Natalie/Natalia było często nadawane dziewczynkom urodzonym 25 grudnia (czyli w Boże Narodzenie). Dziś imię Natalie jest najbardziej popularne w Ameryce Północnej (USA i Kanada).